Valt een beetje tegen

Kerst, een kerst boek. Met kerst in de titel en de cover volledig in kerstsfeer. Een beetje vroeg? Misschien wel, maar ach, ik hou er wel van. Ik begon dan ook vol verwachting aan dit boek van Cox. Honden heb ik niet, maar ik vind ze wel lief dus dat deze dieren ook een grote rol zouden spelen vond ik geen probleem.

Toch heb ik het boek nadien ietwat teleurgesteld weggelegd omdat kerst een minder grote rol speelde dan ik had verwacht. Ja het verhaal speelt zich af vlak voor en tijdens kerst, er is sneeuw en hoofdpersoon Charlie zet ook een soort kerstboom op. Toch had dit verhaal zich voor mijn gevoel ook gemakkelijk tijdens een andere periode in het jaar kunnen afspelen. Wanneer je zoveel kerst aan een boek meegeeft dan vind ik ook dat kerst een grote, onmisbare rol moet spelen.

Op zich is het verhaal zelf niet verkeerd. Hoofdpersoon Charlie (die ik wel pas helemaal aan het eind van het boek enigszins sympathiek begon te vinden) woont en werkt in Londen. Door een ongelukje kan ze tijdelijk niet in haar appartement verblijven. Bij haar nicht Jez mag ze wel een tijdje komen logeren. Jez heeft wel een hondenhotel en laat Charlie nou net niet zoveel op hebben met (deze) dieren.

Hoewel het boek zeer vlot leest, lijken er ook voor het gemak wat dingen uit gelaten te zijn. Haar verwondingen hinderen haar niet al te lang bijvoorbeeld. Al snel maakt ze dat ze wegkomt uit het ziekenhuis zonder de benodigde toestemming. Ze komt ze bij Jez in huis waar ze al snel van alles doet en een check van een dokter krijgt ze niet meer (ok, een korte check van de knappe dierenarts wanneer ze pas is gearriveerd) en dan ze kan alles weer. Is dit storend voor het verhaal? Op zich niet. Toch vind ik het storend omdat het ongeloofwaardig overkomt en dit had gemakkelijk voorkomen kunnen worden door een andere reden te verzinnen waarom Charlie tijdelijk niet in haar eigen woning kon verblijven. Nu zijn er wel meer gebeurtenissen waarbij je je wenkbrauw kunt optrekken, dat is dus misschien een reden waarom Cox niet veel moeite heeft gedaan om het geloofwaardiger te maken. Ze lijkt zich meer te hebben gericht op grappige en gekke situaties. Ik denk daarom dat je het hele boek zo moet zien. Losjes, een fijn tussendoortje om te lezen, en er niet teveel over nadenken.

Op zich kan dit best werken, er zullen vast genoeg lezers zijn die hier niet over vallen en het vooral een lekker boek vinden om te lezen waarbij het verstand even op nul kan. Persoonlijk hou ik ook echt wel van een romantisch verhaal en, mits goed gebracht, kan ik het ook wel hebben als er een keer iets in voorkomt wat misschien niet geheel realistisch is. Dit boek is voor mij echter een beetje teveel van het goede, teveel doorgeslagen naar het ongeloofwaardige. Tel daarbij op dat de beloofde kerst een te kleine rol speelde én ik een klik miste met de personages en je komt uit bij een ietwat teleurgestelde recensent.

Zoals ik eerder schreef vond ik Charlie weinig sympathiek overkomen. Ze is de grote stad gewend en komt zolang in een dorp terecht. Ze wil vooral niet teveel doen, al neemt ze wel veel over van Jez op een gegeven moment, en ziet vooral de negatieve punten van het leven daar. Verder doet ze vooral waar ze zin in heeft of wat haar zelf een prima idee lijkt zonder acht te slaan op de goede raad van de mensen om haar heen. Ze komt op mij nogal verwend en onaangepast over. Persoonlijk vind ik dit jammer, omdat je het hele boek met Charlie moet stellen terwijl ik vooral dacht hoe irritant ik haar vond.

De twee mannelijke personages waar zij gecharmeerd van is, konden mij helaas niet mee laten zwijmelen. De ene vond ik een zak hooi en de ander is duidelijk de betere vangst. Toch komt er te weinig van hem naar voren om als lezer net zo gecharmeerd van hem te zijn als Charlie is. De rest van de personages komen te vluchtig aan bod om echt een mening over te kunnen vormen. Al moet ik zeggen dat ik het leuk vond dat Cox ervoor gekozen heeft om Jez een lesbische relatie te laten hebben. Het komt niet heel veel aan bod, maar toch leuk dat hier eens anders is gekozen dan de standaard man-vrouw relatie. Uiteindelijk bindt Charlie zelf wel in en kan ze het leven in Devon meer waarderen. Het irritante laagje dat over haar heen hangt begint scheuren te vertonen, gelukkig! Voor mij was dit echter niet genoeg om het boek weer omhoog te tillen, daarom geef ik 2 sterren.