Nicci French bestaat uit het Brits echtpaar Nicci Gerrard en Sean French. Samen vormen ze een sterk schrijversduo dat met hun literaire thrillers al heel wat prijzen heeft gewonnen. ‘Bezeten van mij’ en ‘Onderhuids’ werden genomineerd voor de Trouw Publieksprijs 2000 en 2001. Met ‘De verborgen glimlach’ won Nicci French de Zilveren Vingerafdruk 2003, prijs voor het beste spannende boek.
De bewoonde wereld is iets waar Abbie Deveraux heel erg naar verlangt tijdens het eerste deel van het boek. Abbie is een succesvolle zakenvrouw met een onstandvastige relatie. Ze is een knappe vrouw van ongeveer dertig jaar. Abbie ligt vastgebonden en geblinddoekt op een koude vloer en ze heeft absoluut geen idee hoe ze daar terechtgekomen is. Een man die ze nooit mag zien praat tegen haar en geeft haar eten, maar hij maakt haar meteen ook duidelijk dat ze zal sterven, net zoals de anderen. Je volgt Abbies gedachten: haar radeloosheid, onmacht en haar grote angst voor de dood. Uiteindelijk kan ze toch ontsnappen en dan blijkt dat de nachtmerrie nog lang niet voorbij is. Omdat ze zich niets meer kan herinneren van de dagen voor haar ontvoering denkt de politie dat ze het hele verhaal verzonnen heeft en bij gebrek aan bewijs wordt er dus ook geen onderzoek gestart naar de ontvoerder. Terwijl ze zoveel nood had aan troost en veiligheid, vreest Abbie nog steeds voor haar leven. Ze probeert te ontdekken wat ze de dagen voor haar ontvoering gedaan heeft en hoopt zo een spoor te vinden dat haar naar haar ontvoerder leidt. Ze krijgt al snel het gevoel dat hij haar weer achterna zit. Zo wordt het een hele speurtocht naar herinneringen en haar ontvoerder, en tegelijk moet ze zich telkens verstoppen want ze wil uiteraard niet dat hij haar eerst vindt.

Het verhaal wordt verteld in de ik-vorm. Het zijn vooral de gedachten van Abbie, waarin haar grote angst voor de dood steeds weerklinkt, die ervoor zorgen dat je helemaal opgaat in het verhaal. Je weet zelf niet meer als het hoofdpersonage en dat zorgt soms voor spannende momenten.
De gebeurtenissen worden in chronologische volgorde verteld, maar omdat je steeds dingen ontdekt over de verloren dagen voor haar ontvoering, lijkt het vaak een beetje op flashbacks. Je bezoekt de plaatsen waar Abbie al eens geweest is en waar ze zich dan meestal vaag terug iets van herinnert.
Abbie’s constante angst wordt vaak uitgebreid beschreven en daardoor is het verteltempo heel laag en lees je dezelfde gedachten dikwijls opnieuw.
Volgens mij zit er in het verhaal een boodschap over het standpunt van de vrouw. Zoals in ‘De bewoonde wereld’ is het hoofdpersonage ook in andere boeken van Nicci French vaak een vrouw. Abbie is het slachtoffer en de politie kan haar niet helpen. Uiteindelijk lost Abbie haar problemen zelf op en blijkt dat de politie gefaald heeft. Zo zijn de vrouwen vaak sterke persoonlijkheden die vechten voor hun leven. Het sterke karakter van Abbie wordt vaak benadrukt. Haar kracht om, ondanks alle tegenslagen, toch door te zetten is heel groot want ze staat er helemaal alleen voor en kan niemand vertrouwen. In het boek wordt duidelijk hoe eenzaamheid en onmacht tot waanzin kunnen leiden.

Het boek had naar mijn mening niet veel inhoud. Het begint spannend maar dan komt er een langdradig middenstuk en een voorspelbaar einde. Tijdens het hele verhaal zoekt Abbie mensen op die haar de laatste dagen voor haar ontvoering mogelijk gezien kunnen hebben. Die mensen sturen haar telkens verder dus het was al snel duidelijk dat ze uiteindelijk bij de ontvoerder zou uitkomen. Het hele verhaal gaat immers over de zoektocht. Ook omdat niemand Abbie geloofde en ze iedereen er zo graag van wou overtuigen dat ze niet gek is en bescherming nodig heeft, was het wel te verwachten dat ze op het einde haar ontvoerder zelf zou vatten.
De confrontatie tussen Abbie en de dader is maar heel kort en daarna lees je niets meer over hem. Een heel teleurstellend einde want Abbie vraagt zich de hele tijd af hoe en waarom ze ontvoerd is maar over de motivatie en de achtergrond van de dader kom je niets te weten. Je bent vanaf het begin wel nieuwsgierig wie de ontvoerder zou kunnen zijn en hoe hij net bij Abbie terecht kwam, maar op die vragen krijg je helaas geen antwoord. Soms werd de spanning wel even opgebouwd, maar dat bleek dan telkens niets te zijn en dat was vaak een teleurstelling. Er is wel wat doorzettingsvermogen nodig om door dit boek heen te geraken.