Twee jonge mannen gaan vaak op stap en hebben daar geld voor nodig. Zij proberen een jonge vrouw te beroven die een kinderwagen bij zich heeft. De kinderwagen gaat rijden en de baby valt eruit. Later gaat een van de twee jongens: Andreas inbreken bij een oude vrouw, valt van de trap en breekt zijn rug. De oude vrouw is dement, weet niet wat ze er mee aan moet, waarschuwt wel de politie, maar in zulke bedekte termen dat er niet begrepen wordt wat er aan de hand is. Als Andreas van de vrouw verneemt dat de baby later door de val overleden is en hij tevens beseft dat er geen uitweg meer is voor hem, dan provoceert hij de oude vrouw zodanig dat ze hem vermoord.
Het gehele leven van de oude vrouw wordt in dit boek doorgenomen en vandaar uit blijkt waarom ze zo geworden is. Ook de twee jonge mannen worden goed beschreven: hun leven van lanterfanten en proberen op een gemakkelijke manier aan geld te komen.
Inspecteur Konrad Seier is ook weer van de partij, niet op de voorgrond, maar aan de zijlijn vertelt hij zijn eigen verhaal over zijn dochter en zijn aangenomen kleinzoon en zijn moeder die overlijdt.

In het begin vond ik het wat moeilijk om erin te komen, maar toen het boek me te pakken had heb ik het ook verder verslonden. Fossum zet zulke goede personen neer, op een dusdanige manier dat je ze helemaal voor je ziet. Vooral het verhaal van de oude vrouw is aangrijpend doorleefd.