Vang me als ik val is weer eens een boek dat je in de greep houdt en meesleurt tot de laatste bladzijde. Ik heb het in een ruk uitgelezen en vond het moeilijk het neer te leggen. Het verhaal laat weer een heel andere kant van Nicci French zien: in de andere boeken waren de hoofdpersonen slachtoffer van dingen die buiten hen zelf om gebeurden, maar in dit verhaal is de hoofdpersoon op een bepaalde manier er zelf verantwoordelijk voor. Verder hierover uitweiden zou een deel van het verhaal verklappen. Het verhaal wordt door twee vrouwen verteld. Twee vrouwen, die totaal verschillend zijn, maar waartussen een vriendschap bestaat, waar ik jaloers op ben. Ik kan met wel voorstellen dat de mening van mannen over dit boek anders is dan van vrouwelijke lezers, omdat het over heel veel vrouwelijke emoties gaat. Ik denk dat zij zich, nu wel heel even erg generaliserend, hier heel moeilijk in kunnen verplaatsen. Ik vind het echt weer een boek dat vier sterren waard is.