Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een begaafd schrijver

Nico De Muyt 23 december 2007
Cody McFadyen is in 1968 in Texas geboren. Tijdens zijn tienerjaren schreef hij reeds verhalen, toch kreeg de schrijfmicrobe hem pas goed te pakken rond zijn dertigste verjaardag. Zijn debuutroman De stilte van de hel werd enthousiast onthaald door zowel recensenten als lezers. Het gezicht van de dood is zijn tweede thriller.
Smoky Barrett en haar adoptiedochter Bonnie proberen zes maanden na de gruwelijke moorden op hun familieleden de duistere demonen uit het verleden eindelijk de rug toe te keren. Smoky neemt twee weken vrijaf om eindelijk haar leven weer op de rit te krijgen. Ze is er van overtuigd dat ze samen met Bonnie een mooie toekomst kan opbouwen als ze maar kan afrekenen met de trauma’s uit het verleden.
Smoky’s vakantie wordt echter onderbroken als ze hoort dat de zestienjarige Sarah zelfmoord dreigt te plegen wanneer ze niet onmiddellijk in contact wordt gebracht met Smoky. Sarah is de enige overlevende van een bloedbad waarin haar pleegouders en stiefbroer op een beestachtige wijze zijn vermoord. Sarah meent dat dit het werk is van ‘de Vreemdeling’; een ziekelijke maniak die er volgens Sarah zijn doel van heeft gemaakt om haar leven tot een hel te maken. Iedereen die van Sarah houdt bekoopt dit met de dood. Aan de ene kant lijkt de moordenaar psychotisch en ongeorganiseerd, aan de andere kant is hij heel doelgericht en beheerst. Wat tot gevolg heeft dat niemand Sarah echt wil geloven. Voor Smoky vertoont de zaak veel gelijkenissen met wat haarzelf en Bonnie is overkomen en ze bekommerd zich dan ook om het lot van Sarah. Ze probeert met haar CASMIRC team de dader te vatten. Dan wordt er een tweede dubbele moord gepleegd. De seriemoordenaar lijkt ongrijpbaar.
Het boek sluit perfect aan bij McFadyen’s vorige roman De stilte van de hel. Wederom neemt McFadyen ons door zijn schrille verbeelding mee naar de meest duistere kant van het ziekelijke brein van een seriemoordenaar. De feiten in het boek zijn soms zo gruwelijk en grotesk dat ze bijna surrealistisch aanvoelen, toch weet de auteur de geloofwaardigheid van het verhaal te behouden. De vernederingen en pijn die zijn slachtoffers moeten doorstaan zijn zo subtiel neergeschreven dat je als lezer herhaaldelijk naar adem moet happen. De angstaanjagende dagboekverhalen van Sarah zijn hier een mooi voorbeeld van. Je voelt je als lezer als het ware één met het slachtoffer.
De personages die we eerder al leerden kennen in zijn debuutroman worden niet echt verder uitgediept. Alleen de figuur van Barrett krijgt nog meer diepgang. Een opmerkelijk karakter, een overlevende, maar aan zichzelf twijfelende, heldin die wederom in een tragedie terechtkomt die haar persoonlijk raakt geeft aan dit personage een menselijke uitstraling. Een perfecte mix van tederheid en hardheid.
Opmerkelijk is ook dat McFayden als mannelijk auteur blijkbaar de magische capaciteit bezit om zeer precies neer te pennen wat er zich afspeelt in de psyche van een vrouwelijk hoofdpersonage en slachtoffer. Het lijden staat in zijn boeken centraal maar het lijden van de ziel neemt steeds de bovenhand, iets wat we weinig tegenkomen in thrillerland. McFayden is zondermeer een begaafd schrijver, iets wat we alleen maar kunnen toejuichen. Meer van dit alstublieft!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Nico De Muyt