Zelfde recept – iets minder gekruid

Cody Mcfadyen is in 1968 in Texas geboren. Tijdens zijn dertigste kreeg de schrijfmicrobe hem pas goed te pakken. Zijn debuutroman De Stilte van de Hel werd enthousiast onthaald door zowel recensenten als lezers. Tijd om te sterven is zijn vierde thriller met rechercheur Smoky Barrett in de hoofdrol.
FBI agent Smoky Barrett en haar man Tommy genieten nog na van hun geheime honeymoon op Hawaii wanneer ze op het huwelijksfeest van hun politiecollega Callie geconfronteerd worden met een wel zeer macaber voorval. Tijdens de huwelijksceremonie, bijgewoond door tientallen collega politiemensen, dumpt een man een lijkenzak op enkele tientallen meters van de verbijsterde menigte. De man verdwijnt even snel als hij gekomen is. Smoky en haar collega’s staan voor een raadsel wanneer blijkt dat er in de lijkenzak vrouw ligt die nog in leven blijkt te zijn maar totaal van de kaart is. Even later ontvangt Smoky een kort SMS bericht ‘Wees tevreden met wat ik je geef…’.
Smoky’s team stuit op vrij korte termijn op een doorbraak in het onderzoek. Ze ontdekken dat ze op zoek zijn naar een man die zichzelf Dali noemt en die voor een aanzienlijk geldbedrag zijn diensten aanbiedt aan mannen zie zich van hun ‘lastige’ echtgenotes willen ontdoen. Het systeem dat hij hierbij hanteert is zowel geniaal als pervers. Hij ontvoert de vrouwen, sluit ze jaren op in totale duisternis en isolement en wanneer de verzekeringsmaatschappijen het geld van de ‘dood gewaande echtgenotes’ hun levensverzekering uitkeert eist Dali hiervan steeds de helft op voor zichzelf. Een win win situatie voor zowel echtgenoot als ontvoerder. Kan Smoky een einde stellen aan deze handel in ‘vlees’ en welk risico wil ze hiervoor nemen?
Cody Mcfadyen gebruikt in Tijd om te sterven wederom zijn succesvolle concept van gruwelijke en gedetailleerde beschrijvingen van het lijden van zijn personages. Opvallend hierbij is dat Mcfadyen enorm veel aandacht besteed aan de psychologische martelingen van de slachtoffers in zijn boeken. Toch stel ik vast dat deze stijl niet eeuwig door zijn lezers als ‘geslaagd’ zal worden beschouwd. Voor het eerst komen er barsten in de manier waarop Mcfadyen zijn verhaal en zijn personages verder ontwikkelt. Ik kreeg tijdens het lezen het gevoel… dit heb ik al eens gelezen, hierbij de andere boeken van Mcfadyen in gedachte houdend. Als auteur dient hij dringend zijn horizon te verbreden of hij loopt het gevaar zich vast te rijden in stereotype verhaallijnen en plots. De basis voor de reeks rond FBI agent Smoky Barrett is reeds eerder gelegd, nu moet hij aantonen dat hij met dit basisrecept nieuwe originele verhalen kan bedenken en uitwerken.