Psychologische chicklit met leipe invloeden

‘The most shocking ending you’ll read this year’, ronkt de cover van deze paperback. Dat klopt, maar niet in positieve zin. Ik geef het maar meteen weg: het einde was wel schokkend maar alleen door de te gemakkelijke, bovennatuurlijke twist.

Terwijl het boek zelf erg goed begint met het overzichtelijke aantal van drie hoofdpersonen, die met elkaar interacteren. Beter nog: ze gaan een relatie aan met elkaar, maar dat blijkt al snel geen gezonde.

We hebben Louise de alleenstaande moeder (sinds haar man haar verliet) die met een administratief baantje de eindjes aan elkaar knoopt en ’s avonds thuis in haar rommelige appartementje de sfeer oppept met nog maar een halve fles Chardonnay.

Tot ze Adele tegen het lijf loopt – letterlijk. Adele is elegant, aardig en een leuke vrouw om een praatje mee te maken. Sterker nog, ze worden vriendinnen. Dan blijkt dat Adele de partner is van haar baas…

David. Het prototype van de sterke, knappe dokter met een stevige body waar Louse zich weleens tegenaan zou willen vlijen. Uiteraard gebeurt dat ook, en als Lousie wat dieper in de psyches van het het stel duikt, was die intimiteit wellicht niet zo slim.

David en Adele blijken een beladen verleden te hebben dat nog dagelijks tussen hen in zweeft en hun relatie niet bepaald ten goede komt. Louise werkt als derde ‘partner’ als accelerator en versnelt allerlei gebeurtenissen die ze beter niet in werking had kunnen zetten. Maar ja, te laat, berouw komt na de zonde enzovoort, Louise moet in de finale de confrontatie aangaan met zowel David als Adele.

Tot hier was het boek nog redelijk te lezen. Aardige scènes met levensechte dialogen in chicklit stijl wanneer de twee dames elkaar ontmoeten en terrasjes doen; goede zinderende sfeer tussen de ietwat onzekere Louise en de stoere David; algehele dreiging van loerend gevaar door het hele verhaal heen. Helaas doet het eindakkoord dat alles met één detonerende paukslag teniet. Leuk geprobeerd maar de volgende keer wat meer moeite doen.