Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Toch een tikkeltje teleurstellend

Nico van der Sijde 13 februari 2016
Smaken verschillen soms op ondoorgrondelijke wijze, en al even ondoorgrondelijk is waarom sommige boeken wel prima bevallen en andere niet. Van Franzen had ik ooit "The corrections" gelezen, en dat vond ik geweldig. En Freedom zou dan volgens veel mensen nog beter zijn. Hanneke (zie hieronder), Agnes.Poesen en Hailmary (zie hun reacties bij de Nederlandse vertaling) kunnen bovendien heel goed uitleggen waarom zij het boek briljant vinden. En met Hanneke ben ik het altijd eens. Dus wat kon er misgaan?

Zo na een pagina of honderd was ik dan ook enthousiast: ik vond het mooi hoe hoofdpersoon Patty Berglund over zichzelf vertelde in de derde persoon, en hoe door deze vertelvorm tussen de regels door een wereld van verdrongen frustratie voelbaar werd gemaakt. De ironische zinnen van Franzen vond ik weergaloos. En ik vond diverse andere belangrijke persomages heel veelbelovend neergezet. Het leek mij dat Franzen, net als in "The corrections", wederom op weergaloze wijze het persoonlijk leven van allerlei personages ging verweven met een panoramisch sociologisch en politiek beeld van het huidige Amerika. Hij ging weer een schitterend tijdsbeeld oproepen waarbij politieke analyse op prachtige wijze geconcretiseerd ging worden in de levensloop van zijn personages. Althans, dat was aanvankelijk mijn verwachting.

Maar na een pagina of 180 zat ik stuk. Wat werkte voor Hailmary, Agnes.Poesen en Hailmary, werkte uiteindelijk helemaal niet voor mij. In mijn beleving blijft de ironische verteltoon van de verteller steeds dezelfde, en hoe briljant Franzens zinnen ook zijn, die ironische toon ging me TOCH vervelen. Op een gegeven moment 'leefden' de personages voor mij ook niet meer. De plot blijft sluiten, maar sluit te veel en te netjes: hij verraste mij op een gegeven moment niet meer, en was naar mijn smaak zelfs ook ronduit flauw (zoals b.v. Walter op een jonger iemand valt...... Brrrrrrr). En ja, Franzen doet de ene briljant geformuleerde anti-Bush observatie na de andere, maar de INHOUD van die observaties verraste mij totaal niet. Ter vergelijking: Tolstoi's "Oorlog en vrede" (waar Franzen vrij nadrukkelijk naar verwijst) geeft een beeld van Napoleon en de Frans-Russische oorlog dat mij vaak totaal verraste, en ook nog een erg intrigerende visie op wat 'geschiedenis' eigenlijk is. Ik heb van dat boek echt veel geleerd. Franzen daarentegen formuleert eigenlijk alleen dingen die ik eigenlijk wel wist, of meningen die ik ook al had. Dat doet hij dan wel op veel mooiere wijze dan ik het ooit zou kunnen, en dat dwingt op zich wel bewondering af. Maar ik bewonder dan alleen HOE hij het zegt: WAT hij zegt inspireerde mij nauwelijks.

En de personages.... tja, op een gegeven moment ontwikkelen ze zich in mijn beleving niet meer, en dus verloor ik mijn interesse. Ik rekende op nieuwe dimensies in hun persoonlijkheid die onthuld gingen worden, maar die kwamen niet. Of ze kwamen wel, maar dan overtuigden ze mij niet. En sommige personages, zoals een alternatieve rondneukende rocker die beroemd wordt en dan baalt van de leegheid van de roem, vond ik echt niet te genieten.

Ach, misschien heb ik het niet goed gelezen of was ik niet in de juiste stemming. Bovendien, smaken verschillen, en ik ben ook maar een simpele jongen die zich meermalen per dag vergist. Laat iedereen kortom zelf zijn/haar mening vormen over dit boek. Maar ikzelf bleef er uiteindelijk behoorlijk koud en zelfs verveeld onder, ondanks mijn bewondering voor de vaak onnavolgbare formuleerkunst van Franzen.
4

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Nico van der Sijde