Remembrance of things past is not necessarily the remembrance of things as they were

'The book of mirrors' lijkt een veelbelovende psychologische detective. De moord in 1987 op Joseph Wieder, professor in de psychologie en gerenommeerd om zijn onderzoek naar de werking van het menselijk geheugen, staat centraal. Het verhaal wordt verteld vanuit het heden, maar grijpt regelmatig terug naar het jaar 1987, naar de gebeurtenissen voorafgaand aan de moord en daarna de zoektocht naar de dader. Maar waar de cover en flaptekst van het boek doen verwachten dat het hier om een uitgewerkte thriller/detective gaat waarin de mogelijkheden en beperkingen van ons geheugen heel sterk naar voren komen, is dat helaas niet het geval. Slechts hier en daar wordt geraakt aan hoe ons geheugen ons kan misleiden, onze herinneringen kan vertekenen en daarmee onze kijk op de werkelijkheid vertroebelt. Als dat dan wordt gedaan is het vaak in de stukken die minder relevant zijn voor het verhaal. De mooie boekomslag en prikkelende flaptekst maken de verwachtingen helaas niet waar. Er worden veel lijntjes uitgezet richting verdieping maar mijns inziens onvoldoende uitgewerkt.