Samen sterk

J. Sharpe en Melissa Skaye hebben allebei hun sporen verdiend in het thrillergenre, maar wat gebeurt er als ze de krachten bundelen? Meedogenloos is het meer dan geslaagde resultaat van deze samenwerking.
In het eerste hoofdstuk van het boek maak je kennis met de zusjes Mandy en Lisa. Al snel blijkt dat hun ouders vermoord zijn, en de organisatie die de liquidaties op zijn geweten heeft, zit ook achter hen aan. Net als je meer te weten komt over het achterliggende verhaal van dit gezin, verschuift het perspectief naar journalist Tim. Een wisseling die je even doet fronsen, want hij heeft op het eerste gezicht niets met de zusjes van doen. Je wisselt in het verhaal vaker van verteller, want Mandy, Lisa en Tim zijn niet de enige hoofdpersonen. Uiteindelijk blijkt de rode draad een louche sekszaak waarin jonge meisjes tegen hun zin worden vastgehouden. Alle personages die in Meedogenloos voorbijkomen, hebben hier iets mee te maken. Door deze wisselende vertelperspectieven heeft het verhaal ontzettend veel vaart. Bijna elk hoofdstuk geeft een andere kijk op de kwestie en eindigt met een mini-cliffhanger waar de makers van Goede Tijden, Slechte Tijden jaloers op zouden zijn. Alleen duurt het door de verschillende personages en de korte hoofdstukken iets langer voordat je iedereen echt leert kennen.

Het knappe is dat de diverse verhaallijnen uiteindelijk op een natuurlijke manier bij elkaar komen zonder dat de auteurs ongeloofwaardige kunstgrepen toepassen. De samenwerking tussen Sharpe en Skaye levert dus een goed doordacht en geloofwaardig plot op. En ook in de rauwe beschrijvingen van het geweld, dat veelvuldig in het boek voorkomt, vinden ze elkaar: ‘Nog meer bloed gutste uit zijn wonden. Hij kon de stroom onmogelijk tegenhouden. Zijn kleren waren doorweekt en plakten tegen zijn huid. De plas bloed op de grond werd groter. Het besef was daar. Hij verloor te veel.’
‘Samen een boek schrijven is een vak apart,’ vertellen de auteurs in het nawoord. ‘Wij waren nieuwsgierig of het ons zou gaan lukken, of onze schrijfstijlen niet vreselijk zouden botsen en of we elkaar niet in de haren zouden vliegen als een van ons kritiek op de ander had.’ Ze geven aan dat ze het uiteindelijk prima konden rooien samen. Hopelijk smaakt dit goede gevoel naar meer, want met Meedogenloos hebben ze een uitstekend samenwerkingsdebuut afgeleverd.