Spanning gaat over Jeroen Wielmeijer die onderzoek doet naar de relatie tussen stress en prestaties bij schoolkinderen. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam in 1980. Jeroen moet snel promoveren omdat zijn hoogleraar een baan voor hem heeft. De resultaten van zijn onderzoek blijken echter anders te lopen dan hij gedacht had. Dit zorgt ervoor dat hij zijn proefschrift niet kan maken. Bovendien wordt de relatie met zijn assistente Marjon Bosveld wel heel intiem. Na elkaar uit het oog verloren te zijn, ziet Marjon Jeroen terug na achttien jaar in een praatprogramma waar hij het verschijnsel stress uitlegt. Het doet haar het onderzoek herinneren en het resultaat dat niet aan het licht mag komen.
Het verhaal bestaat uit drie delen. In het eerste deel is het hoofdpersonage Jeroen die als student onderzoek doet naar het verschijnsel stress. Zijn onderzoeken blijken echter niet te kloppen met zijn stellingen. In het tweede deel is Marjon het belangrijkste personage. Haar gevoelens worden nadrukkelijk belicht wat zorgt voor empathie bij de lezer. Als Marjon Jeroen ziet in het programma begint eigenlijk het verhaal op gang te komen. Zij zet alles in beweging. Zij vertelt wat er is gebeurd met haar na de periode van assistente van Jeroen. Hierdoor krijg je een subjectief beeld wat zorgt voor extra inlevingsvermogen van de lezer. Je ziet ook de belangrijkste redenen waarom ze Jeroen gaat confronteren met zaken uit het verleden.
René Appel slaagt erin aan te tonen dat elke mens tot moorden in staat is als de situatie hem daartoe drijft. De emoties en gedachtes die hij weet te beschrijven van de personages zijn levensecht. Zoals altijd hebben zijn personages een erg uitgebreid beschreven karakter dat verder ontwikkelt naarmate het verhaal vordert. Deze zorgen ervoor dat de lezer meevoelt en dat je een duidelijk beeld krijgt van de relaties tussen de personen onderling. Zo is Marjon, die lager aan wal is geraakt, vastbesloten iets aan haar situatie te doen desnoods met het chanteren van haar vroegere baas. Tijdens het verhaal verandert zij van de gelukkige minnares in de gebroken ex-vrouw. Jeroen daarentegen ervaart dat zaken die in het verleden zijn gebeurd nog altijd invloed kunnen hebben op het heden.
Een negatief punt aan het boek is de titel. Spanning is een erg vage titel die de lezer doet denken dat er heel veel spanningen zijn in het boek. Deze titel heeft eigenlijk niet zo veel te maken met het thema. Het woord spanning wordt zelfs niet vermeld in het boek. Het verwijst enkel naar de spanning tussen de relaties van de personages. De plot van het verhaal wordt pas helemaal op het einde duidelijk. Hierdoor word je als lezer gedwongen om verder te lezen. Aangezien het zo lang duurt voordat je iets te weten komt, begint het langdradig te worden en zelfs saai. Ondanks het kleine aantal pagina’s slaag ik erin het boek moeilijk uit te lezen wat ik met zijn andere boeken niet heb. René Appel slaagt er niet in de spanning tot een hoogtepunt te laten komen in dit boek terwijl je dat wel hebt in zijn andere boeken. Met Spanning als titel verwacht je toch wat meer.