Pakt je vanaf de eerste pagina beet

Donato Carrisi heeft een echte rotkop. Op de foto op de zijflap staat de auteur van Het tribunaal van de ziel met samengeknepen ogen en een verbeten trek om zijn mond. Maar beoordeel een een boek niet alleen op de omslag of op het hoofd van zijn auteur. Carrisi is jurist en criminoloog en schrijft al sinds 1999 scenario’s voor film en tv. Een uitstekende combinatie om thrillers te schrijven. Zijn onderzoek naar criminelen levert hem de ideeën voor zijn boeken. Zo is in zijn eerste boek De souffleur een belangrijke rol weggelegd voor een moordenaar die anderen ertoe brengt om voor hem te moorden. Schrijven voor tv en film oefent een auteur in de kunst van het doseren en vasthouden van spanning. De combinatie scenarioschrijven en criminologie blijkt ook in Carrisi’s nieuwe boek weer goed te werken.

De titel Het tribunaal van de ziel verwijst naar de orde van de penitenzieri. Eeuwenlang hebben mensen hun zonden opgebiecht aan priesters. De doodzonden werden verzameld door het Vaticaan en de penitenzieri oordeelden tijdens tribunalen over de zielen van de daders. Zij zetten hun kennis van het kwaad ook in om misdaden op te lossen en eventueel de politie te tippen. Een van de penitenzieri volgt het spoor van een uitzonderlijke seriemoordenaar, een zogenaamde transformist, een moordenaar die de identiteit van zijn slachtoffers tot in detail overneemt. Het onderzoek van de priester leidt tot een ingenieuze verwikkeling rondom een aantal moorden, een politiefotografe en het verleden van de priester zelf. Carrisi weet de lezer continu op het verkeerde been te zetten totdat uiteindelijk, op de laatste pagina’s, de laatste onverwachte draai aan het verhaal wordt gegeven.

Het verhaal klinkt ingewikkeld en dat is het ook. Carrisi zet veel verhaallijnen uit, niet alleen in het heden maar ook in het verleden. Toch houdt hij de aandacht van de lezer vast en weet hij het verhaal overzichtelijk te houden. Er zijn geen losse eindjes, Carrisi houdt alles goed in de hand. Hij is een auteur met een toegankelijke stijl. Hij pakt je vanaf de eerste pagina en voert je in één adem mee naar het einde. In die zin lijkt Het tribunaal van de ziel op de thrillers van Dan Brown. En ja, er komt ook een geheime orde in voor en het speelt in Rome, maar daar stoppen de overeenkomsten. Zo doet de continu vallende regen denken aan de film Seven, maar eigenlijk is het boek van Carrisi nergens mee te vergelijken. Er zitten wel elementen in van andere boeken en films, maar als geheel staat het op zichzelf en is het origineel, dankzij de twee bijzondere elementen - de penitenzieri en de transformist - waarop het verhaal is gebouwd, en dankzij het uitstekende auteurschap van Donato Carrisi.