Eet smakelijk!

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Kiki van Frank Norbert Rieter is een van de aangenaamste vertellingen die ik dit jaar heb gelezen. In het begin kon ik de cadans van het verhaal niet vinden, terwijl ritme doorgaans juist een van Rieters’ sterke punten is. Hij is een toneelman die gewend is dat het geschreven woord voorgedragen wordt. In het weekend dat ik dit boekje aanschafte had ik juist een toneelstuk door hem horen voordragen en met die stem in mijn achterhoofd begon ik opnieuw te lezen. Met zijn vertelstem in mijn hoofd werd Kiki een evenzo aangename als bizarre leeservaring.

Kiki is niet de hoofdpersoon in dit verhaal; dat is de ik-figuur die nergens een naam krijgt. We weten dat het een jongen is en dat hij bovenop een hoge torenflat woont, in een van de weinige groene oorden van de stad. Zijn habitat wordt aangevallen en hij vlucht met een parachute naar beneden. Daar wordt hij belaagd door dikke zombies die door het eten van ongezond voedsel zo immobiel zijn geworden dat de hele samenleving daarop is aangepast. Met hun dikke lijven belagen ze hem.
De jongen is een gezonde slanke figuur die van onbespoten groentes leeft en de gevaren van de ongezonde voedingssupplementen kent die de zombies toegediend krijgen. De zombies kunnen niet anders: er is beneden simpelweg geen onbewerkt voedsel voorhanden.
De jongen wordt ontvoerd door Kiki die hem meeneemt naar de container waar zij woont. Het leven van het zombiemeisje bestaat uit TV kijken en ongezond eten. Werken doen zombies niet, bewegen evenmin. De jongen wordt gevangen gehouden en kan niet ontsnappen. Totdat…
Lees het boek en je zult lachen om de verrassende ontknoping.

Kiki is een goed geschreven, mooi opgebouwd verhaal. Het is herkenbare science fiction: Het speelt zich af in een toekomst van onze eigen wereld. Het is een spiegel zonder irritant vingertje. Het is een verhaal over onszelf. We leren Kiki kennen door de ogen van de ik-figuur. Zij is een aangenaam zombiemeisje die ons een levensles leert die we nooit hadden gedacht nodig te hebben, maar nu die eenmaal aan ons is gepresenteerd, zeer welkom is.

Kiki is een aanklacht tegen de consumptiemaatschappij en legt de nadruk daarbij op de Amerikaanse invloeden in onze samenleving. Hierdoor is Kiki doorspekt van Engelse woorden. Dat had niet gehoeven. We hebben balken genoeg in onze eigen Hollandse samenleving en hebben de Amerikaanse splinters niet nodig om dit punt te maken. Dat is het enige jammere van dit boek.

Een zeer groot pluspunt zijn de illustraties van Michelle van Zessen. Het zijn ogenschijnlijk simpele pentekeningen, maar in detail dusdanig grappig uitgevoerd dat zij het verhaal naar een hoger niveau brengen. De sfeer komt perfect overeen met die van Rieters’ vertelling en dat is knap.

Kiki is een aanrader en een spelletje Candy Crush zal nooit meer hetzelfde zijn.