Aardige kost waarin een verhaallijn ontbreekt

Pindakaas en Sushi is het debuut van filmjournalist en games-scriptschrijver Roderick Leeuwenhart. Al sinds jaar en dag schrijft Leeuwenhart voor het tijdschrift AniWay over ‘otaku’ (de Japanse wereld van de geeks). Alhoewel Otaku van oorsprong een negatief woord is dat (vrij vertaald) ‘obsessieve voorliefde voor de Japanse cultuur’ betekent, wordt het ondertussen meer als een geuzennaam voor de vele anime- en mangafans gebruikt. Dit boek trekt je in de - voor velen onbekende - wereld van de geeks, die niet alleen verkleed naar de festivals gaan, maar er een levensecht rollenspel van maken. Pindakaas en Sushi is uitgegeven bij uitgeverij Leeuwenhart waarvan de auteur zelf eigenaar is. Het boek verscheen onlangs op de longlist van de Harland Awards, dus hoog tijd om eens in deze exotische wereld te duiken.  

In zijn debuut vertelt Leeuwenhart het verhaal van het pubermeisje Marle, dat voor het eerst van haar leven naar een animeconventie gaat. Marle verwondert zich over alles wat ze meemaakt op het festivalterrein. Al zag ze vooraf vreselijk tegen het weekend op, ze is uiteindelijk blij dat ze is gegaan. Samen met haar vriendin Joyce, die een echte diehard is, verkent ze haar nieuwe omgeving. Marle ontmoet een knappe ridder die ze steeds opnieuw treft. Haar vriendin heeft het ook op een jongen voorzien, maar Marle heeft daar een naar voorgevoel bij. Daar lijkt ze maar al te zeer gelijk in te krijgen…  

Voor wie nog nooit iets heeft gelezen over deze vreemde wereld, is dit echt een aangename kennismaking. Marle kijkt met open mond naar alle rare verklede figuren en struint gezellig langs alle kraampjes. En de lezer kijkt over haar schouder mee. Voor de echte fans zal het een verademing zijn dat er eindelijk eens een boek uitkomt waar hun wereld zo natuurgetrouw wordt beschreven. Leeuwenhart weet de sfeer van het festival bijzonder goed te vatten. Je voelt je als lezer een echte festivalganger.  

Wat het boek anders maakt zijn de onderbrekingen tussendoor. Zo staat er een leuke strip in en ook wat appjes met Marle’s moeder. Maar Leeuwenhart had hier veel meer gebruik van kunnen maken, dan had het veel beter gewerkt. Nu verzandt het idee. Het boek heeft daarnaast te weinig verhaal om een echt spannend of onderhoudend YA-boek te zijn. Marle loopt rond en zoekt de hele tijd naar de ridder, zonder dat ze hem echt kwijt was. Het euvel aan dit boek lijkt dat er nooit echt een verhaal op gang komt. Marle struint wat rond.  

Door de schrijfstijl – prettig en vlot – en de ambiance blijft het aardig om te lezen. De derde druk heeft een grondige redactieronde ondergaan, dus er staan geen gekke fouten of vreemde zinnen in, wat in de eerdere drukken wel het geval was. Aan alles kan de lezer merken dat Leeuwenhart zelf een geek in hart en nieren is. En dat maakt het geheel aangenaam.  

Het omslagontwerp van Elsje Bakker is buitengewoon goed. De hardcover maakt het helemaal af. Bakker heeft precies de juiste toon gevonden om het boek in een oogopslag te promoten. Het omslag belooft wel meer dan het verhaal uiteindelijk kan waarmaken, maar het is een pracht van een visitekaartje.  

Al met al een aardig boek om te lezen. Niet meer dan dat, het ontbreken van een echte verhaallijn breekt het boek tenslotte op.