Als je debuut een meesterwerk is: Vloek of Zegen?

Oranges are not the only fruit, is een van de beste boeken die ik ooit gelezen heb. Winterson vertelde mijn leven en verklaarde hiermee mijn vreemde gedachtenset.
Oranges gaat over een lesbisch meisje dat in de jaren 80(?) opgroeit in een mooi badplaatsje in Noord Engeland bij haar adoptiefouders die erg religieus zijn.(alleen het zwarte kousen gehalte gaat over mij...). Ze beschrijft haar jeugd op hilarisch tragische wijze tot het moment ze wordt toegelaten tot een prestigieuze universiteit.
Het boek werd een bestseller. Winterson schreef het in de dagen nadat ze afstudeerde in Engelse taal en literatuurwetenschappen. Ze schreef het boek in een week en deed dit - zoals dit in het pre computer tijdperk gangbaar was - op een oude typemachine. Het verhaal zelf had zich jarenlang in haar hoofd afgespeeld. De draft die ze bij de uitgever indiende kende voor publicatie slechts 2 verbeteringen. Het boek is door de BCC op weergaloze wijze verfilmd tot een serie. Nog niet eerder had de BBC zoveel reacties op een uitzending ontvangen als bij de aflevering waar de hp haar vriendin een kus geeft. Dit was een primeur op de Britse TV. Postzakken vol protesten over verziekte kinderhersentjes stroomden binnen.
Ik heb ook nog obscure theaterproducties van Oranges gezien. Ik kon niet genoeg van de sinaasappels krijgen.
Haar latere boeken heb ik ook gelezen maar geen van allen (met uitzondering van 'Op het lichaam geschreven') heeft zoveel indruk op me gemaakt als dit boek, dat ik door de jaren heen ontelbare malen herlas.
Haar boeken werden goed gelezen maar haar hoogtepunt herleefde ze nooit meer.
Ik vraag me altijd af of dit mijn droomdebuut zou zijn: perfect en megapopulair maar daarna...