Hier, neem een stukje

Ik geef het toe: I'm totally judging this book by its cover. Ik zag hem en dacht: die móet in mijn boekenkast shinen. Toen las ik de achterkant - meisje reist door dimensies om de moordenaar van haar vader te vinden - en nam hem mee naar de kassa. Ik bedoel: zo'n voorkant met zo'n verhaal, how could I not?

"Duizend stukjes van jou" gaat over Marguerite (Meg), de dochter van twee wetenschappers, die uit is op wraak. Ze gelooft namelijk dat een van haar vaders assistenten, Paul, haar vader heeft vermoord en er daarna vandoor is gegaan met de Vuurvogel, een apparaat waarmee je door dimensies kunt reizen. Gelukkig is daar Theo, de andere assistent, die nog twee Vuurvogels heeft, zodat ze Paul achterna kunnen reizen naar een andere dimensie en hem kunnen vermoorden.

Meg is een heerlijke hoofdpersoon. Ze is creatief, geen wetenschapper, maar ze weet van aanpakken. Ze snapt niet precies wat de Vuurvogel is en wat het doet, maar laat alles achter om ermee te gaan reizen. Ik houd ervan, zo'n heroine met lef. Ook de andere twee hoofdpersonen, Paul en Theo, zijn goed geschreven. De sfeer in het boek is heerlijk, Gray weet het romantisch, bijna magisch neer te zetten. Ook is het plot sterk. Op het begin had ik soms een momentje van twijfel, maar hoe verder je komt, hoe meer je je beseft dat het plot gecompliceerder is dan je had gedacht. Dat vind ik heerlijk, want je kan echt blijven raden naar wat er is gebeurd.

Ik ben echt gek op boeken waarin allerlei nieuwe concepten en technologieën worden bedacht (hier: de Vuurvogel en andere dimensies), ik eet het echt op. Ik werd op mijn wenken bediend in dit boek met een aantal geweldige dimensies en ik heb echt genoten van dit boek. MAAR: het was niet perfect. Er zijn namelijk een paar heel belangrijke punten waar (wetenschappelijk gezien) gewoon niets van klopt en ook ethisch gezien waren sommige dingen nogal twijfelachtig.

Een spoilervrij voorbeeld: het idee van de lichamen klopt gewoon niet. Als je naar een andere dimensie springt, blijft je lichaam achter en wordt 'onzichtbaar' voor de mensen in die dimensie. Hij bestaat nog wel, maar is gewoon niet te zien. Okay, maar hoe blijft dat lichaam dan in leven? Blijft het hart kloppen? En Meg gaat weg vanaf de trap voor haar huis - echt midden op de trap - hoe kan het dat er niemand tegenaan botst? Zo zijn er nog meer dingen waar gewoon iets beter over nagedacht had kunnen worden. Niet onoverkomelijk, maar ik had gewoon meer verwacht.

Conclusie: dit was een heerlijk boek. Ik ga het vervolg ook zeker kopen (alweer zo'n mooie voorkant!), want ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat en welke dimensies er nog meer komen. Kom maar op, ik lust wel duizend-en-een stukjes!

Nog niet overtuigd? Hier, take this quote:
“Every form of art is another way of seeing the world. Another perspective, another window. And science –that’s the most spectacular window of all. You can see the entire universe from there.”