Tijgerlelie

Als er één boek is dat ik over een jaar gerust opnieuw zou willen lezen, is dat toch wel dit boek. Tijgerlelie gaat over Carter, die een egoïstische, zelfverzekerde jongen is. Zijn hele wereldje verandert als Lily bij hem op school komt. Ze is betoverend mooi en Carter valt als een blok voor haar.

In het begin is haar defensieve houding zo erg dat je het bijna belachelijk kunt noemen, maar als je de echte reden ervan te weten komt snap je het wel. Mede door Lily gaat Carter beseffen hoe nep zijn 'vorige' leventje was en dat echte vriendschap niet alleen gaat over het merk schoenen dat je draagt. Langzaam maar zeker vind er een omslag in Carter's gedrag plaats en de manier waarop de schrijfsters dit omschrijven is met één woord geweldig te noemen. Bovendien is hun relatie niet alleen maar serieus, op heel sommige momenten kun je wel gaan gaan glimlachen door Lily's onwetendheid over alles, maar het verhaal is voor de rest vrij serieus. Wat óók mooi is: Lily's kijk op de wereld. In het boek doet zij sommige uitspraken die je aan het denken doen zetten en laten twijfelen over je denkwijze.

Het verhaal blijft tot op het laatste spannend, omdat je helemaal geen idee hebt wat het geheim van Lily nu is. Vooral op de laatste bladzijdes gebeurt er verschrikkelijk veel en ook veel dingen die grote impact hebben. Bij het einde heb ik zelfs een traantje moeten wegpinken en nog eens gekeken of het zo eindigde, omdat ik het gewoon niet wilde geloven.

Tijgerlelie is een boek dat je gelezen moét hebben. Het is een goed geschreven verhaal, dat je in één ruk uit wilt lezen en zelf hoop ik dat deze twee meiden opnieuw de handen in elkaar zullen slaan en nog een boek zullen schrijven. Maar met dit boek weten ze sowieso wel een verdomd goede indruk achter te laten.