Twee verhalen ineen

En we noemen hem is het relaas van de auteur over haar eerste zwangerschap en de zoektocht naar de waarheid achter het verhaal van bommenneef dat al generaties de ronde doet in haar familie. De hoofdstukken tellen de weken af naar de geboorte van de zoon van de auteur. Ze wil haar zoon vernoemen naar de verre oom wiens ring ze geërfd heeft jaren geleden. Hij zou vlak na de tweede wereldoorlog met Sinterklaas een bom hebben afgeleverd bij een NSB-er. Het is niet duidelijk of dit verhaal klopt en hoe het precies gegaan is. Naarmate de weken vorderen en de geboorte van haar zoon dichterbij komt, stort Marjolijn zich steeds dieper in het onderzoek. Ze wordt er volledig door in beslag genomen. Ze neemt de lezer hier op zodanige manier in mee dat deze wordt meegezogen in het verhaal van haar oom. Ze heeft geen idee waar ze moet beginnen, maar ze zet door en komt steeds meer te weten over het verleden. Ondertussen loopt de zwangerschap ook niet helemaal van een leien dakje. Ook dat weet ze op een bewonderenswaardige manier over te brengen. En we noemen hem is vlot geschreven met korte hoofdstukken en een sterke verhaallijn. Het is bewonderenswaardig hoe ze de twee verhalen met elkaar weet te verbinden en zo sterker weet te maken. Een aanrader.