Hoewel ik hier en daar lees (zelfs op de achterflap van het boek) dat het boek over het huwelijk gaat denk ik dat deze recensenten niet verder komen dan het oppervlakkige verhaal, de King-lezer weet de diepere betekenis meteen te bespeuren en daardoor is dit boek vanaf bladzijde één meeslepend: je weet dat alles wat er plaatsvindt en gezegd wordt uiteindelijk deel is van een een complex opgebouwd verhaal dat door de gelaagdheid en King-symboliek weer ijzersterk zal blijken. Nieuwsgierig ging ik ook in dit boek op weg dat duidelijke overeenkomsten had met enkele eerdere Kings: de wereld waar de hoofdpersonen naartoe kunnen ontsnappen. Juist deze veilige haven blijkt ook het meest duistere en meest vernietigende in zich te hebben. De manier waarop mensen in dit boek wegvluchten (in hun geest) en hoe Scott zijn familie hierin probeerde te sterken, leverde voor mij naast herkenning een emotie op die ik bij het lezen van King nog zelden zo sterk gevoeld had: ontroering.
King groeit nog steeds.