Als een fascinerend auto-ongeluk

Esmee. Esmee. Esmee. Vaak heb ik, net voordat ik de tranen van het lachen uit mijn ogen wreef, hoofdschuddend naar de bladzijde gekeken en de hoofdpersoon van Scoop!, Esmee, toegesproken. Want, laten we wel wezen, Esmee is een beetje heel erg hopeloos! Zo'n vriendin waar je eigenlijk stiekem wel een beetje om moet lachen, maar dan met haar en niet om haar, zoals haar 'vriendinnen' in het boek wel doen.
En eigenlijk maakt Esmee het er soms ook wel een beetje naar. Immers, haar kleine leugentje wordt een enorm web van onhandigheid, waar Esmee zich vakkundig in vast draait.
De ellende die ze, al dan niet eigenhandig, over zich heen trekt, zorgt ervoor dat je als lezer een heerlijk boek hebt aan Scoop! De chaos waarin Esmee je sleept, ondersteund met de humor die Iris in iedere alinea weet te leggen, plus de diepere thematiek (vriendschap, kiezen voor jezelf, accepteren van jezelf en vergeven van jezelf en anderen), maken dat Scoop! leest als een fascinerend auto-ongeluk; bij sommige alinea's wil je niet kijken omdat je echt medelijden hebt met de personages, maar je kunt gewoonweg niet stoppen.
Ik heb me prima vermaakt met Scoop! en vind het boek zeker een aanrader voor de fans van Lisette Jonkman, Rachel Gibson en Sophie Kinsella. Ik kan niet wachten op de volgende waanzinnige wereld die Iris weet te scheppen.