Helaas ga ik niet mee op reis

Aan het begin van het boek moet ik ontzettend wennen aan de Belgische manier van schrijven en woorden die er gebruikt worden. Gelukkig kom ik er steeds meer in en valt dit me uiteindelijk helemaal niet meer zo op.
Het verhaal komt in mijn beleving wat langzaam op gang. Je leest over de jonge jaren van Robbert en de omgang tussen hem en zijn familie. Echter waren mijn verwachtingen over het gedrag van zijn moeder richting hem anders dan in het boek naar voren komt. Je leest wel stukjes over het achterstellen en straffen, maar in beperkte mate.
Wanneer Robbert ouder wordt lees je voor mijn gevoel meer een biografisch verhaal van zijn studententijd, vriendinnetjes en zijn gezinssituatie. Eigenlijk vind ik het boek op dat moment wat saai en moet ik moeite doen om door het boek heen te komen. Pas wanneer het boek ruim over de helft raakt, boeit het mij pas weer.
Het einde van het boek vind ik zeer verrassend. Dit had ik tijdens het lezen totaal niet aan zien komen en dat maakt dat ik toch net iets positiever ben over de inhoud van het boek. Echter zal ik het boek niet snel aanraden aan vrienden om te gaan lezen.