Kostelijke opschudding in Frans dorpje

Ilja Gort (1951), ooit drummer in de Haagse popgroep After Tea, is bekend door zijn activiteiten als wijnboer en door zijn boeken over wijn. Leven als Gort in Frankrijk, over zijn belevenissen tussen de wijnboeren in Zuid-Frankrijk, was zijn debuut. Zijn verhalen beperken zich niet tot wijn. De vrouwenslagerij is een humoristisch boek dat niet over wijn gaat. Dit geldt ook voor De vulkaan.

Hoofdpersoon in De vulkaan is de in Parijs woonachtige Emile Pernot. Hij is een armoedzaaier. Op een dag krijgt hij van een notaris bericht dat een oudoom van hem is overleden. De hem onbekende man heeft hem een wijndomein in de Pyreneeën nagelaten. Hij vertrekt uit zijn flatje en neemt zijn intrek op het domein. Samen met zijn hulpje Plouc gaat hij op zijn landgoed aan het werk. Pernot vindt het jammer dat zijn bergdorpje Sardets aan het verkommeren is. Bij de verkiezingen voor een nieuwe burgemeester besluit hij het op te nemen tegen de koeienboer Bavard, die al vele jaren dit ambt uitoefent. Pernot wint en gaat aan de slag. Bij zijn dorp ontdekt hij een slapende vulkaan. Hij probeert er een toeristische attractie van te maken om zo Sardets uit het slop te halen. Zijn pogingen gaan niet over rozen.

Ilja Gort heeft een aantrekkelijke, humoristische schrijfstijl met korte, heldere zinnen. De hoofdstukken zijn ook kort. Zijn taalgebruik is eenvoudig en tegelijkertijd raak. Met weinig woorden lukt het Gort het dorpje en zijn inwoners beeldend neer te zetten. Hij weet met zijn geestige teksten de lezer te vermaken. Zonder zelf in die regio te zijn geweest, is het niet moeilijk om de juiste sfeer te proeven. Her en der stopt Gort Franstalige termen in zijn teksten om nog eens te benadrukken dat het verhaal echt in Frankrijk speelt.

De personages die in het verhaal voorkomen zijn echte Fransen. Over de totstandkoming van dit verhaal zegt de auteur: ‘Een aantal van de hoofdpersonen in dit boek bestaat echt. En het Pyreneese bergdorpje waar het verhaal zich afspeelt eveneens. Twee jaar geleden overnachtte ik er op doorreis en de leegloop sneed me door de ziel. Maar anderzijds was het hartverwarmend om te zien hoe positief die Basken daarmee omgingen.’

Voor een lichthartig, vrolijk verhaal als dit mag de lezer geen uitgewerkte karakters verwachten. Die zijn er dan ook niet. De auteur doet een personage uit een van zijn vorige boeken in zijn verhaal herleven. Het is de voor 'Le Figaro' werkende journaliste Leonie Fougard, bekend uit Gorts Château fatale.

Misschien niet verwacht, maar wel leuk gevonden, eindigt het verhaal als een thriller. De ene bizarre gebeurtenis volgt de andere op. Heel geloofwaardig is het allemaal niet, maar wat geeft het? Een prima luchtig verhaal, heel geschikt als tussendoortje voor de pure ontspanning.