Het zat er aan te komen... sinds Aspe in Blankenberge woont, komt de badstad meer en meer in beeld. Als deze nieuwe invalshoek ook nog frisse ideeën zou opleveren, dan kan ik dat enkel aanmoedigen, maar helaas, Aspe tapt uit hetzelfde vaatje, en eerlijk gezegd, 't is deze keer belegen kost!

Aspe slaagt er blijkbaar niet meer in om nog eens een gewone huis, tuin en keuken moord uit te werken tot een whodunit. De vergezochte plot waar hij nu mee uitpakt is de slechtste ooit. Als ik de kranten lees, dan zijn er genoeg 'gewone' moordenaars die als basis voor een boek kunnen dienen. Waarom elke Vlaamse auteur het dan persé bij 'seriemoordenaars' gaat zoeken is mij een raadsel. Ik snap ook niet goed dat een seriemoordenaar zo maniakaal is om zijn eigen asbak mee te brengen om geen sporen na te laten, maar wel in paniek geraakt bij de eerste sirene in de verte en vergeet waar zijn auto staat, die notabene wel vol bezwarende elementen, inclusief vingerafdrukken achterblijft! En zo zitten er nog een paar onwaarschijnlijke elementen in, die alleen tot doel hebben om het verhaal opgelost te krijgen zonder al te veel echt speurwerk te moeten bovenhalen.

Voorts broduurt Aspe verder op de corrupte Westvlaamse industrieel en zit er ook nu weer een blote borst en zelfs meer in, maar dat verdoezelt alleen wat je na een tiental bladzijden al weet: als crime-boek is dit geen hoogvlieger. Ik betrap mezelf er trouwens op dat ik Aspe meer en meer boeiender vind voor zijn beschrijving van het gezin Van In en aanverwanten, dan voor zijn misdaadverhalen.

Twee sterren voor de gebruikelijke vlotte Aspe-stijl (overeind blijven met zo'n zwak verhaal is ook een kunst) en de nieuwste verwikkelingen in de Van In - Saga, maar onvoldoende voor het crime-aspect. Raad aan Aspe: eentje per jaar minder en iets langer nadenken over een echte plot!