Pierreux loste niet alle verwachtingen van zijn vorige verhaal in. Het kolderieke wordt hier afgewisseld met 'ernstiger' passages, de lach kreeg een traan mee, maar de mix lukte niet overal. Pierreux is op zijn best als hij in zijn eigen humoristische stijl zijn karikaturen ten tonele voert, maar wordt banaal als hij de diepere zieleroerselen van de mens probeert te doorgronden. Mij raakte het niet.
De 'misdaden' en andere 'feiten' waar het deze keer om draait kwamen mij uiterst ongeloofwaardig over. De oplossing is trouwens typisch Belgisch: onopgelost of via de lange arm van de burgemeester, alleen kon ik er in het vorige boek om lachen, nu niet.
De 'niet zo sympathieke Borré' is in dit boek het grootste krapuul en de meest corrupte flik van België geworden en past mijns inziens niet meer in het 'kolderconcept' van Pierreux.
Ook zijn commentaar over Knokke klinkt minder hard: het nieuwe liefje van Mariette mag in een, verder volkomen overbodige, restaurantscene nog eens benadrukken dat 'hardwerkende zelfstandigen wel hun stukje paradijs in Knokke verdienen'....
Conclusie: niet altijd geslaagde mix van de typische Pierreux touch met veel humor en kolder, en een moraliserend ernstige toets waar Pierreux mijns inziens niet echt in uitblinkt.