Niet zomaar een streekroman.

Rotterdam, november 1911.
Anna is vierendertig, ongehuwd en komt uit een welgestelde familie. Ze werkt bij het familiebedrijf “De Rotterdamse Groothandel in Touwwerk”. Anna is haar tijd ver vooruit, is zelfstandig, roert haar mondje en helpt de minderbedeelden in de stad waar ze kan. Ze geniet van het gezin van haar tien jaar oudere broer Eduard en is dol op haar nichtje Esther waar ze veel raakvlakken mee heeft.

Wanneer ze bericht krijgt dat ze in het Brabantse Waalre landgoed Heidezicht van haar oom erft is de verbazing bij iedereen groot. Deze wordt nóg groter wanneer Anna de nalatenschap accepteert en Rotterdam inruilt voor het platteland. Haar oom moet hebben gedacht dat zij het landgoed beter kan leiden dan hun oudere neef of haar broer. Het testament drijft een wig tussen de gezinsleden. Maar Anna blijft bij haar besluit en vertrekt met haar geliefde hondje Toby én haar fiets naar Waalre waar een geheel nieuwe uitdaging op haar wacht.

Dani van Doorn heeft met Anna’s twijfel een veelzijdige historische streekroman geschreven. Als inwoonster van Eindhoven kent ze de streek goed, maar ook de research is met zorg gedaan. Omdat ik zelf ook uit deze regio kom was het een uitdaging om te zien of de genoemde historische feiten overeenkomen met die in het verhaal worden genoemd. Het is leuk om een boek te lezen waar niet alleen de hoofdpersonages innemend zijn maar ook de omgeving je het gevoel van thuiskomen geeft. En dat is precies wat dit boek doet.

Het vertellen van een roman waarin fictie en non-fictie elkaar ontmoeten kent valkuilen. Kloppen genoemde data en locaties? Zijn de genoemde voorzieningen en gebreken echt van die tijd? Google en het regionaal archief zijn dan een goede bron van informatie voor een nieuwsgierige lezer en ik heb geen onvolkomenheden kunnen ontdekken. Van de nog steeds bestaande Treeswijk Hoeve en de Heikant tot aan specifieke dorpse taferelen, tot zover controle mogelijk, klopt het tot in detail. Chapeau!

Van Doorn heeft een mooie roman afgeleverd die niet alleen regionale lezers verdient. Daarmee zou je het verhaal tekort doen. Het boek is zoveel meer dan dat. Je waant je een aantal heerlijke uren in het Brabant en Rotterdam van weleer. Het is een stukje geschiedenis, in een mooie en aannemelijke vorm gegoten, dat veel lezers van historische romans zal bekoren. Het feit dat er veel aandacht is voor details geeft het verhaal nét wat meer cachet en ook daarvoor de complimenten. Van Doorn heeft niet zonder risico’s geschreven want ze heeft het zich veroorloofd regionale dialecten toe te passen. Behalve hilarisch, écht zo ontzettend grappig soms, maakt dat een verhaal ook zoveel meer persoonlijk en echt. Dat is puur genieten. Al zal niet iedereen het Rotterdams van Janus of het Brabantse meteen kunnen plaatsen, laat je dat echter niet weerhouden dit verhaal te lezen!

Wat mij persoonlijk extra aansprak was Anna’s hondje Toby. Dit is een Hollands Kooikerhondje en ik heb er zelf ook eentje. De unieke karaktertrekjes van dit ras komen goed tot hun recht en het feit dat Toby zo goed bij Anna’s karakter past, bracht veel herkenning teweeg. Beiden net zo eigenzinnig en vastberaden, leuk om te lezen.

Anna is een dappere, standvastige vrouw. Ik mag haar wel. Voor haar tijd was dat zeker geen gebruikelijk iets. Vooral in de welgestelde, en vaak snobistische, kringen van de rijkere landeigenaren, was de rol van de vrouw vaak ondergeschikt aan die van de man. Maar niet voor Anna. Ze weigert zich dusdanig te gedragen en dat zorgt soms voor bijzondere situaties, zo ook met rentmeester Felix. De kennismaking verloopt stroef en dat leidt tot ergerlijke maar ook, om te lezen, tot grappige dialogen en gebeurtenissen. De schrijfstijl van Van Doorn is luchtig en ze speelt op een prettige manier met woorden. Gevolg is dan ook dat Anna’s rol volledig tot haar recht komt in dit verhaal en dat maakt Anna’s twijfels tot een meer dan prettige en vooral authentieke roman.

Anna’s twijfels is een aanrader, ik heb genoten!