Sterk debuut

De cover valt meteen op door de kleurcontrasten. De boom in warme herfstkleuren en de grote gele zon daarachter. De twee personen op de tak zouden kunnen staan voor de hoofdpersonages. Als je beter kijkt zie je dat de afbeelding een pagina is uit een dagboek/schetsboek. Het is een cover die me aanspreekt en opvalt. Ik zou dit boek meteen oppakken in de boekhandel. Het is een vrij dun boek en dus ben ik extra geïntrigeerd. Kortere verhalen zijn naar mijn mening moeilijker om te schrijven en vaak voldoen ze niet aan de verwachting omdat ze niet volledig tot hun recht komen.

Maar de schrijfstijl van dit boek heeft al meteen het tegenovergestelde effect. Het fascineert meteen, het leest vlot en de auteur weet je meteen vast te pakken én dat zo te houden. De opbouw van het verhaal is opvallend. De auteur schrijft staccato en in korte regels, het lijken overdenkingen in een chaotisch jong brein. De manier van vertellen, de ervaringen en het delen van gedachten zijn typerend voor een jongvolwassene. De verwijzingen naar films en muziek zijn tweeslachtig, ze maken iets duidelijk en ze zijn duidelijk een referentiekader voor Elias om iets duidelijk te maken. Een originele invalshoek én meteen ook een verduidelijking voor jou als lezer. Ik vond sommige verwijzigingen van toegevoegde waarde en andere wat minder. Hoe dan ook zetten ze je meestal wel aan het denken want er gebeurt nogal wat. Duidelijk is wel dat Elias niet zonder muziek en film kan en alles daardoor meer intens beleeft maar ook draaglijker maakt. Ze lopen als een rode draad door zijn leven dat zeker niet gemakkelijk is, je zou hem eenzaam kunnen noemen, en daardoor van mooie toegevoegde waarde, zowel voor de inhoud van het verhaal en het verloop daarvan maar zeker ook voor de karaktervorming van de personages. Sommige muziekkeuzes waren wel grappig gezien zijn leeftijd,  opmerkelijk zelfs. Elias kwam daardoor over als een oudere ziel en ik sloot hem al snel in m'n hart. Duidelijk was meteen dat er donkere wolken boven zijn leven dreven.  De auteur brengt dat aspect overtuigend naar voren en maakt daarmee ook depressie onder jongeren bespreekbaar.

Elias vertelt over zichzelf, zusje Evi en vriendin Polly. De band tussen broer en zus is heel hecht en wanneer Polly daar bij aansluit gaat dat heel goed. De belangrijkste vrouwen voor Elias hebben een klik, een essentiële voorwaarde voor Elias om met Polly om te gaan. Je weet al snel dat er sprake is van een periode 'voor' en een periode 'na' iets. Gaandeweg krijg je steeds meer informatie wat dat is en waarom dat zo'n weerslag heeft op het emotioneel welzijn van Elias en waarom hij reageert zoals hij doet. Zijn denken en doen in het nu worden steeds zwaarder, mistroostig. Maar welke kant het uitgaat weet je dan nog niet.

Gevoelsmatig beleeft Elias eerder een boze droom dan een werkelijkheid. Ondersteund door bepaalde dialogen en ook muziekkeuzes verzwaard het verhaal. Toch was de plot behoorlijk verrassend. Die exacte invulling zag ik niet aankomen en ondanks dat ik het verdrietig vond was het ook heel mooi. Het doet recht aan de innige band tussen broer en zus en in dat opzicht is wat er gebeurt wel te begrijpen.

De auteur heeft een mooi, indrukwekkend en leeftijdsconform kloppend verhaal geschreven. Het is schrijnend, mooi, oprecht, intens en heftig. Vanuit het perspectief als ouder was de beleving zelfs beangstigend.

Daarmee is 'De dag die nooit komt' een overtuigend debuut dat voor alle leeftijden een welgemeende aanrader is. Het zou gezien de thematiek zelfs op boekenlijsten voor middelbare scholen mogen. Op subtiele wijze zou het taboedoorbrekend kunnen werken. In ieder geval kan het deuren openen die een dialoog mogelijk maken.

4 dikke sterren.