Origineel

Hij valt niet op, heeft geen vrienden en leeft een teruggetrokken leven. Hij heeft een hekel aan zijn werk, zit niet lekker in zijn vel en komt niet uit zijn dip. Maarten is een typisch voorbeeld van een man zonder doel in zijn leven, het ontbreekt hem aan plezier, aan levenslust. Sinds zijn scheiding is hij eigenlijk maar een zielig hoopje mens. Het enige lichtpuntje in zijn leven is Lisa. Zij is zijn direct leidinggevende op het werk maar ook voor haar lijkt hij onzichtbaar.

In korte hoofdstukken vertelt Maarten hoe hij gebukt gaat onder zijn gedachten en het gebrek aan eigenlijk alles in zijn leven. Hij verdrinkt zo in zelfmedelijden dat er geen verbetering van levenskwaliteit in het verschiet ligt. Maar dan wordt hij tot orde geroepen tot een stem. Is het zijn onderbewustzijn die hem aanspreekt of wordt hij nu echt gek? Hoe dan ook, de Stem spreekt hem aan op zijn gedrag, het gebrek aan initiatief en houdt hem een spiegel voor. Of hij nu écht gek is geworden of niet, aan de Stem ontkomen lukt niet en dus gaat hij de dialoog noodgedwongen aan en dat zorgt voor bijzondere gesprekken en situaties.

Op het bedrijf waar Maarten werkt, is er sprake van een reorganisatie. De resultaten vallen tegen en op alle niveaus gaan koppen rollen. Lisa is als direct leidinggevende van het callcenter op het matje geroepen bij haar manager Hans. Hij is op zijn beurt ter verantwoording geroepen door de directie en krijgt een verlammend bericht te horen. De tegenvallende resultaten hebben veel gevolgen voor de hoofdpersonages. Wanneer het idee ontstaat waarmee ze voor henzelf het tij kunnen keren, blijkt dat geen verstrekkende gevolgen te gaan hebben. Ze zien echter geen andere optie en vanaf dan zijn de gevolgen onomkeerbaar.

De auteur wisselt per hoofdstuk van perspectief en zo ontstaat een goed beeld van de individuele hopeloze situaties. Dat is de kern van het verhaal in de Stem en niet de stem zelf zoals de titel suggereert. Maar er is meer. Xeros heeft iets in bezit waar concurrenten belang bij hebben. Tijdens de onrust van de reorganisatie neemt die interesse niet af, sterker nog, het maakt de aasgieren nog strijdlustiger en daardoor neemt de druk bij iedereen voelbaar toe.
De Stem is een aparte roman met een aparte inslag en een dito aantal verhaallijnen die allemaal met elkaar verweven zijn. Buiten het verhaal van Maarten en de Stem maken we kennis met Lisa en haar veeleisende vader, ondernemer Richard. Maar ook met Hans en zijn gezin en wat daar speelt. Alle personages hebben als gemene deler Xeros. Al lezende wordt duidelijk hoe het zit.

Het boek heb je zo uit, de korte hoofdstukken lezen prettig weg en doordat er wisseling van perspectief is, blijf je wel geïnteresseerd in hoe het gaat verlopen. Want er is best veel aan de hand. Sommige zaken zijn een logisch gevolg van wat er speelt bij Xeros maar andere zaken zijn wat vergezocht en niet genoeg uitgewerkt. De stem die Maarten vergezeld is wellicht serieus bedoeld, maar zorgde voor mij eerder voor een komische, surrealistische noot, al is het wel een leuke invalshoek. De dialogen die Maarten met de Stem heeft zijn best grappig en doordat hij wordt gestimuleerd om uit zijn comfortzone te treden en dingen te doen die totaal niet bij hem passen kan het alle kanten uit. Sommige zaken zijn vervolgens behoorlijk voorspelbaar maar wonderlijk genoeg niet minder vermakelijk.

Je proeft aan het verhaal dat er bij de auteur de intentie was om iets aan spanning te genereren. De factoren die de felle bedrijfsconcurrentie met zich meebrengt en de situatie die bij Hans thuis volledig uit de hand loopt zouden spannend kunnen zijn, maar daar is meer voor nodig dan dit. De aanzet is er wel, maar het komt niet volledig uit de verf. Het resultaat is een leuk en amusant verhaal voor tussendoor waarin vertrouwen en vriendschap behoorlijk op de proef worden gesteld.

Suzanna Esther heeft een vlotte, prettige schrijfstijl maar ze maakt iets teveel gebruik van bijvoeglijk naamwoorden en dat verstoorde het leesritme. Je proeft haar droge humor en haar originele manier van denken, ze durft zich te onderscheiden en daar zit nog zoveel meer aan mogelijkheden. Dit verhaal was beter tot haar recht gekomen wanneer ze het aantal verhaallijnen kleiner had gehouden en die beter had uitgewerkt. Nu blijven er lijntjes openstaan die voor de goede orde wél een antwoord nodig hadden.

De Stem is een aangename kennismaking met het werk van Suzanna Esther. En daarom waardeer ik deze roman met drie stevige sterren, dat staat voor een fijn boek.