Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een prachtige opvolger van 'Voor jou'.

Patrice van Trigt 12 februari 2016
Louisa heeft haar wereld in zes maanden volledig op de kop zien en voelen gaan. Waar zij in het boek ‘Voor jou’ ging werken als persoonlijke hulp voor Will Gaynor, draagt zij in dit boek de gevolgen van alles dat is gebeurd in dat verhaal. De intentie was om de door een ongeval invalide geraakte Will te helpen verzorgen maar wat er gebeurde zag niemand aankomen. De twee vielen als een blok voor elkaar. Maar dat was niet genoeg, niet voor Will. Hij heeft keuzes gemaakt waar Louisa zich tot op het laatst toe heeft verzet en zich er uiteindelijk bij heeft moeten neerleggen, het was de wens van Will. Louisa heeft in zes maanden de liefde van haar leven gevonden en verloren.

Na deze heftige periode verhuist Lou, weg van haar thuis en woonplaats van Will, en vindt een baan waar ze het totaal niet naar haar zin heeft. Ze leeft niet meer, ze bestaat en wurgt zich door de dagen heen. Op een dag dat ze zich verdrinkt in herinneringen en verdriet schrikt ze van een geluid en raakt uit balans. Letterlijk. Ze maakt een lelijke val en is daarna aangewezen op de hulp van haar ouders. Terug naar de plaats waar ze Will heeft leren kennen. Ze wil zo snel mogelijk weg, terug naar haar eigen huis want de confrontatie is pijnlijk. Eenmaal daar staat haar een ongekende verrassing te wachten die direct in verband staat met Will. Het enige aan die verrassing is dat niemand op de hoogte was van het bestaan ervan. Louisa voelt zich meteen verantwoordelijk en wil zo graag goed doen, vooral ook ter nagedachtenis aan Will. Maar het wordt haar niet gemakkelijk gemaakt. Het wordt tijd voor haar om voor zichzelf te kiezen. Kiest ze voor de toekomst of blijft ze om deze uitdaging aan te gaan en daarmee automatisch ook niet los te komen van Will, hangen in het verleden. Een onmogelijke keuze voor dat moment en dus pakt Louisa de uitdaging aan. Met Will in haar achterhoofd en op hoop van zegen. En dan ontmoet ze Sam en opnieuw staat haar wereld op z’n kop.

Houden van is loslaten is de duidelijke boodschap in dit verhaal. En wat een moeilijke is dat!
‘Voor jou’ was even indrukwekkend als ontroerend en ‘Een leven na jou’ is dat minstens zo zeer. Moyes heeft echt een gave als het aankomt op het neerzetten van de meest persoonlijke situaties met bijbehorende emoties. Ze kan de zware maar realistische scenario’s uit het leven zo neerzetten dat het niet alleen kommer en kwel is maar dat er zelfs ruimte is voor een twist humor en zelfspot, heel speciaal. Er is ruimte voor een lach en een traan in al haar boeken, ook nu. Een mooie toegevoegde waarde in dit verhaal zijn de verhalen van haar medecursisten van de rouwverwerkingsgroep. Hierdoor zie je vriendschappen ontstaan uit zeer verdrietige situaties maar er is ook zeker ruimte voor grappige situaties. Moyes giet verhalen rechtstreeks uit het leven gegrepen in een vorm die je volledig het verhaal inzuigt en ervoor zorgt dat je het verhaal het liefst in één ruk uitleest. Het gaat om personages en verhaallijnen die niet vergezocht of onaannemelijk zijn. Nee, het zou een ieder van ons kunnen overkomen en dat is nu juist waardoor dat zo aanspreekt.

Je krijgt in dit vervolg echt een band met Louisa, als je dat al niet had in ´Voor jou´. Maar toen was het ook vooral Will waar je sympathie naar uitging. De gehele situatie toen was zo intens en zo realistisch dat je geregeld een brok in je keel moest wegslikken. Nu is dat ook zo maar toch is er iets meer lucht. Het is duidelijk een ander boek geworden, het is écht een leven ná jou, na Will. Louisa probeert zo goed en kwaad mogelijk de boel bij elkaar te schrapen, op de gok te hopen en haar best te doen dat ze het onmetelijke verdriet een plekje kan geven. Haar thuissituatie wordt mooi en ook wel grappig neergezet, haar ouders en zus laten je geregeld lachen. Maar wanneer je dan totaal onverwacht te maken krijgt met een directe link naar de man waar je zoveel van hield, die letterlijk voor je neus staat, wat doe je dan? Draai je je dan om en doe je alsof er niets aan de hand is of probeer je met al je, beperkte, mogelijkheden er iets van te maken? De manier waarop Moyes dit dilemma heeft neergezet, de twijfel van Louisa, is zo voelbaar, zo realistisch dat je intens met haar meeleeft en zelfs meedenkt. Wat is dat toch met deze auteur en haar boeken? Ze grijpen je stuk voor stuk bij de strot en beroeren je tot op het bot, werkelijk waar.

Jojo Moyes……een schrijfster van een klasse waar maar weinig andere romanschrijvers in de buurt komen.
Stuk voor stuk zijn dit geweldig mooie en indrukwekkende boeken, zo ook nu dus vijf fonkelende sterren.

Opmerking: Op de flaptekst staat vermeld dat Sam een medecursist is van Louisa maar dat is niet het geval. Hij is de ambulancemedewerker die op haar pad komt na haar ongeluk en oom is van een medecursist van de rouwverwerking.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Patrice van Trigt