Een lekker boek maar niet te vergelijken met de Rosie's

Wanneer je een keer in je leven een stormachtige liefde hebt ervaren vergeet je die niet snel meer, zelfs na decennia niet, ongeacht je leeftijd en de fase in je leven. Adam heeft in zijn jonge jaren een dergelijke liefde ontmoet in de mooie Angelina. Aan de andere kant van de wereld, waar hij was voor zijn werk, viel hij als een blok voor deze opvallende verschijning en zij voor hem. Een intense periode werd gevolgd door een zwaar afscheid, het mocht niet zo zijn, hun wegen scheidden en ieder pakte uiteindelijk het leven weer op. De vraag ‘wat als…..’ heeft Adam in de jaren die volgden nooit echt losgelaten.

Inmiddels is Adam bijna 50 en al jaren samen met Claire. Ze zijn in hun relatie op het punt gekomen waar gewoonte en gewenning hun intrede hebben gedaan. Maar beiden zijn hard aan het werk en lijken tevreden met de situatie zoals deze is. Wanneer Adam, na al die jaren, een bericht krijgt van ‘Down under’ met een simpel ‘hoi’ staat zijn wereld op zijn kop.

Het beste van Adam Sharp gaat voornamelijk over Adam en Angelina. In het eerste deel van het boek maak je kennis met beiden en krijg je hun gezamenlijke geschiedenis voorgeschoteld. Hier kabbelt het verhaal wat door, is er niet echt sprake van snelheid. Storend was het continu blijven opsommen van songtitels, meteen van het begin af aan en dat blijft lang zo. Alle gebeurtenissen leken vertaald te worden door een liedje. Dat is even leuk maar op een gegeven moment weet je het wel en boeit dat aspect niet meer, het noemen van de titels van liedjes in deze hoeveelheid was echt overdreven. Het is in dit boek soms verwarrend om te bepalen in welke gedachtemodus je zit. Heden en verleden wisselen elkaar continu af. Vooral in het eerste deel was dat soms even switchen. Pas tijdens het lezen wist je, oh ik zit in het verleden.

De schrijfstijl van Simsion is uitermate prettig maar helaas is dat niet voldoende om je echt vast te pakken. Op 1/3 van het boek was het nog steeds onduidelijk waar dit verhaal naartoe zou gaan ondanks dat het toch diverse, voor de hand liggende, mogelijkheden had. Ook was er nog niet echt een klik met het verhaal, wegleggen was dan ook geen enkel probleem. Hoewel de schrijfstijl van Simsion duidelijk herkenbaar is vanuit zijn vorige boeken is dit boek een totaal andere beleving dan de Rosie’s. Zijn humor komt bij lange na niet zo sterk naar voren, heel soms proef je wel wat maar het zet niet door. De personages zijn in het begin vrij oppervlakkig maar gelukkig komt daar gaandeweg wel verandering in. Hoewel het qua verhaallijn nog best meer verdieping had kunnen krijgen, nu blijft het allemaal wat hangen. Charlie, prominent aanwezig in het tweede deel, vervult wellicht de meest sympathieke rol. Hij is een aparte verschijning en zeker interessant. Maar ook daar vindt geen vervolg plaats, jammer. Intussen zijn Adam en Angelina zoekend naar antwoorden op onuitgesproken zaken en hunkerend naar een herinnering uit vervlogen tijden. Dat is op zich een mooi element in het verhaal. Het boek is daardoor ook serieuzer, het gaat tenslotte over een onvergetelijke liefde en muziek. De overdenkingen die je maakt op middelbare leeftijd komen ook ruimschoots aan bod. Soms neigt het verhaal naar het onwaarschijnlijke. Dat komt vooral door de acties van Adam en Angelina. Het tweede deel is veel sterker en spreekt veel meer aan. Daar is sprake van wat persoonlijke verdieping. Je komt meer over ze te weten en daardoor zijn ze stukken minder oppervlakkig dan in het eerste deel van het boek. Iedereen heeft behoorlijk wat stof om over na te denken en dat intrigeert op zich wel.

Het boek gaat voornamelijk over muziek, liefde en je dromen navolgen en/of waarmaken. Vooral de muziek springt er echt uit. Maar ja, met een muzikant in de hoofdrol is dat niet zo gek en die invalshoek is op zich best leuk. Gelukkig komen in dit boek ook heel herkenbare zaken naar boven. Het maken van moeilijke keuzes die op je pad komen, midlife-issues, carrières en ‘oude liefde roest niet’. Het geheel is onderhoudend geschreven en relaxed om te lezen. Want eerlijk is eerlijk, het verhaal van Adam is een lekker verhaal. De schrijfstijl is gemakkelijk, geen moeilijk gedoe (behalve zo nu en dan muziek technische zaken) en daardoor voor alle lezers geschikt leesmateriaal.

Wat raar is dat op de flaptekst wordt gesproken over het feit dat Adam is getrouwd, dit is niet het geval. Hij en Claire wonen samen. De titel is op meerdere manieren te interpreteren. Alleen aan de liedjes al denk je aan ‘the best of….’ En aangezien de liedjes zijn leven vertellen is dat de meest voor de hand liggende verklaring.