Origineel maar verwarrend

Sinds de geboorte van Amina ligt haar moeder in een coma. Het meisje leeft daardoor nagenoeg alleen en in armoede, ze is eenzaam en heeft geen vooruitzichten. Maar er is ook iets bijzonders aan het meisje. Wat dat is, is niet meteen duidelijk. Totdat ze op een dag met mevrouw Gilmer mee naar huis mag. Via haar komt Amina in aanraking met hoe een gezin zou moeten zijn maar ook met een traject waar ze kans maakt om naar een school te kunnen. Iets wat voor de arme weeskinderen in deze nieuwe wereld niet is weggelegd.
Amina wint de overheidswedstrijd, welke een voorwaarde is om op de eliteschool te mogen. Zij hebben daar een soort van 'sociaal project voor de kansloze kinderen'. Op zich een mooi concept ware het niet dat de rijken zich verheven voelen boven de rest van de samenleven op het continent. Amina vindt toch wel aansluiting door de reikende hand van een van de rijke kinderen. Er ontstaan innige vriendschappen en vier jaar lang groeien ze samen op. In het laatste jaar gaan ze op een soort schoolreis. Deze trip zal alles veranderen.
De schrijfstijl en het (Vlaams) taalgebruik van Greet is prima, er is alleen heel veel wisseling van periodes en personages. En omdat het er zoveel zijn is het verwarrend. Gevoelsmatig had dit boek eigenlijk twee delen moeten zijn. Dan had het prettiger gelezen, dan had er meer uitdieping van bepaalde situaties plaatsgevonden en dan was het ook beter te behappen geweest. Het is nu zoveel en zo snel, echt té. Toch is het niet alleen kritiek hoor. Greet heeft absoluut iets aparts neergezet in de vorm van een geheel nieuwe wereld. Ze kaart zaken aan die ook ‘aards’ zijn, zoals pesten, de belevingswereld van tieners zoals het hebben van merkkleding en gadgets, het verschil tussen rijk en arm en de daaraan gekoppelde kansen. Status en aanzien zijn ook in de wereld van Amina een issue.
Greet weet een zeer gedetailleerd verhaal neer te zetten en daarom diep respect voor het bedenken van deze unieke wereld op zich. Greet ziet duidelijk iets dat ik niet zie, ook niet na het lezen van dit verhaal. Het verhaal vraag om absolute aandacht en concentratie. Het is zeer gedetailleerd beschreven, tot in het uiterste puntje. Dat is tegelijk bewonderenswaardig maar niet altijd nodig. Als de sfeer eenmaal duidelijk is dan zijn nog meer details een kwestie van overkill. De omschrijvingen van de hoofdstad en de school waren zo uitgebreid en veelvuldig dat het verlies van aandacht tot gevolg had.
Even de originaliteit buiten beschouwing gelaten is het is een verwarrend geheel geworden met vlagen van echt te kinderlijke situaties, en ja het is een Young Adult, maar dan nog. Dat komt vooral omdat Greet veel gebruik maakt van verkleinwoorden - een veertienjarige jongen draagt een pak en geen pakje-, veel woordherhaling (b.v. woorden als kolossaal, enorm, imposant , immens en gigantisch vliegen te pas en onpas om je oren). Ook is alles ‘fel’ en dat is vooral opvallend wanneer er iets groen van kleur is. De overgang van het leven van Amina waarin ze naar de school gaat loopt raar in elkaar over. Het is niet altijd duidelijk in welk tijdvak je zit en waar je bent qua locatie. De onzekerheden die de leeftijdgenoten hebben, en Amina zelf ook, zouden van een zeventienjarige kunnen zijn. Alleen komen bepaalde situaties erg kinderlijk over. Misschien dat het komt door de leefomgeving, de gadgets en het gebruikt taalgebruik, het is moeilijk precies de vinger op de zere plek te leggen.
Het gevoel dat alles in één boek moest worden gezet, om vooral niet te vergeten zaken te vermelden, maken dat het met vlagen zo verwarrend was dat ik het gewoon moest wegleggen. Ik bleef maar aantekeningen maken om een lijn te ontdekken. De onderlinge relaties van de jongeren vond ik achteraf wel een pluspunt, maar niet meteen. De verliefdheden, het gedrag, dat puberale en onzekere komt wel weer goed over. Maar soms ook weer te veel en te vaak. Dat kwam pas echt goed op de rit nadat Amina's verhaal op gang kwam en je meer gevoel met haar kreeg. Haar emoties zijn heel oprecht en herkenbaar voor die leeftijd, ongeacht de leefomgeving. Het geheel wordt ook niet echt spannend terwijl er voldoende gelegenheid voor is. Greet geeft vaak genoeg een aanzet om dan vervolgens dat niet verder uit te bouwen. Naar mijn mening is dat een gemis voor dit boek dat zoveel spannender had kunnen zijn. Alleen het mysterie al. Het is niet verwonderlijk te horen dat er nog meerdere delen komen van Hybrid. Greet heeft duidelijk zo veel te vertellen, dat past inderdaad niet in één boek. Gevoelsmatig bevat dit boek al teveel aan personages, situaties, uitleg etc. En dat is jammer, daardoor kan een lezer onbedoeld verward raken.
Het heeft lang geduurd eer ik in het verhaal zat. Het pakte niet en doordat het niet duidelijk was waar de auteur heen wilde met het verhaal bleef het gevoel hangen dat ik niet tot de doelgroep van dit boek behoor waar dit boek voor is bestemd. Ik ben er van overtuigd dat als je liefhebber bent van dit genre, de denkbeeldige wereld en alles wat daar –uitvoerig- bij komt kijken dit een heel mooi boek is.
Voor puur de originaliteit zou het boek 4 sterren krijgen maar doordat het zo verwarrend is en door de eerder genoemde punten van kritiek kom ik uit op 3.