Wat een apart boek

Een bizarre vondst zorgt ervoor dat er in heel Noorwegen paniek uitbreekt. Alle ouders van zesjarige meisjes maken zich zorgen. Er is namelijk een meisje opgeknoopt aan een boom gevonden met een heel merkwaardige boodschap ‘Ik reis alleen’. Wanneer de broertjes Tobias en Torben in het bos achter hun huis ook een meisje vinden, exact op eenzelfde manier tentoongesteld, wordt er groot alarm geslagen. Holger Munch wordt op de zaak gezet om met zijn team aan de slag te gaan en de dader op te pakken. Holger is echter niet compleet zonder zijn partner Mia, een super intelligente profiler waarmee hij al vaker heeft samengewerkt en waar hij vaderlijke gevoelens voor koestert. Ze hebben elkaar door omstandigheden al een tijdje niet meer gezien en hij gaat haar halen om bij het team te komen. De speciale eenheid is al snel compleet met oude vertrouwde gezichten, aangevuld met nieuweling –hacker- Gabriel. De druk is hoog en al vroeg in het onderzoek ontdekt Mia dat het niet bij deze twee slachtoffertjes zal blijven, de dader laat dat heel subtiel weten. De jacht op de dader is geopend maar vooralsnog lijkt deze vooral een spelletje te willen spelen met zesjarige meisjes als inzet. Dit tot grote frustratie van Holger en zijn team.

Holger Munch is een innemende, wat oudere rechercheur die idolaat is van zijn kleindochter. Hij heeft al wel wat tegenslagen te verduren gehad en had zich min of meer al neergelegd bij de situatie zoals ie was. Een onopgeloste zaak uit het verleden bleef hem achtervolgen en niet alleen hem. Misschien dat hij met deze zaak dat gevoel wat kan doen afzwakken. Mia zit gruwelijk met zichzelf in de knoop, heeft zich teruggetrokken en vecht een strijd met zichzelf. Wanneer Holger haar vraagt hem te helpen met de moord op een klein meisje zegt ze geen nee tegen hem. De twee zijn als vader en dochter, vullen elkaar aan waar nodig maar waren elkaar ook even uit het oog verloren. Holger en Mia trommelen hun oude team weer op en gaan op onderzoek uit. Mia zit meestal goed met haar gevoel en ook in deze zaak blijkt ze maar wat vaak in de goede richting te zitten, maar niet altijd!! De dader speelt een spelletje, speelt voor God en beslist over leven en dood. De angst is groot en de chaos ongekend. Niemand is wie hij lijkt te zijn, situaties kunnen alle kanten uit. Mia en Holger moeten onder hoge druk proberen helder te blijven denken maar wanneer het persoonlijk lijkt te gaan worden is dat haast ondoenlijk.

Het boek kent korte, snelle hoofdstukken en veel personages. Het is niet altijd duidelijk wat deze personages gaan toevoegen aan het verhaal. Soms lijkt het heel wat te zijn maar blijkt de rol minder groot dan de introductie laat geloven. De rode lijn door het verhaal betreft Mia en Holger en hun onderzoek naar de moorden. Maar ook de kerkelijke gemeenschap die is neergestreken in het bos, het mysterieuze gedrag van sommige ouderen, zelfs van de bejaarde moeder van Holger, alles roept vragen op. Mia heeft de gave om als profiler in het hoofd te kruipen van de dader. In deze zaak is het extra complex omdat de dader een cryptische boodschap heeft achtergelaten en er meerdere zaken lopen die zo op het oog niets met elkaar te maken hebben. Het is indrukwekkend om haar hersenspinsels te volgen en zo steeds dichter bij de oplossing te komen. Of lijkt dat maar zo? Twijfel en veel sporen leiden het verhaal continu de verkeerde kant op, ook als lezer is het puzzelen.

Alle personages hebben zo hun issues. In ‘Ik reis alleen’ gaat het vooral om Mia en Holger. Gezien de opzet van het verhaal en de introductie van de vele personages ligt het in de lijn der verwachting dat we daar nog wel meer over gaan lezen. Het team, de speciale eenheid, bevat een aantal intrigerende persoonlijkheden die in aanmerking komen voor een eigen verhaallijn in een vervolg. Vooral Kim en hacker Gabriel zijn aansprekende types met veel potentie. De schrijfstijl is erg prettig, krachtig en helder qua taalgebruik. Het is dan ook een boek dat snel leest en blijft intrigeren. De hoofdstukken worden afgewisseld vanuit het perspectief van andere personages. Soms was dat storend, puur omdat je wilt weten hoe het onderzoek verder gaat. De neiging om sneller te gaan lezen, om weer in het onderzoek terug te komen, was er dan ook geregeld.

Holger en Mia kennen elkaar door en door maar toch spreken ze niet alles naar elkaar uit. Ze zijn zo op elkaar ingespeeld dat ze te dicht op elkaar zitten om sommige dingen van elkaar te zien. Dat wordt mooi neergezet, heel menselijk. Mia heeft nog wat zaken die ze op een rijtje moet zien te krijgen: een oude zaak en het overlijden van haar zusje houden haar dusdanig bezig dat het soms moeilijk is om te focussen op het hier en nu. Ook Holger heeft zo zijn uitdagingen, daarvoor heeft hij alleen geen tijd nu, zijn blik is totaal vertroebeld door deze zaak, het komt ook heel dichtbij. Alles bij elkaar genomen gebeurt er ontzettend veel, worden veel lijnen uitgeworpen. Voor dit verhaal soms teveel want niet alles komt terug en is te verklaren. Wellicht dat er in een vervolg wel antwoorden komen? Holger en Mia zijn indrukwekkende personages met veel mogelijkheden. Het gegeven van een speurdersduo is natuurlijk niet vernieuwend, de zaken waaraan ze werken zijn dat wel. Nieuwsgierig wachten op een vervolg dan maar?