Goede afsluiting van originele trilogie

Vijftien jaar nadat Sofia is ontsnapt aan de tirannieke Franz Oswald en zijn sekte ViaTerra, heeft ze een goed leven opgebouwd met Benjamin en dochter Julia. Het is min of meer gelukt om haar demonen uit het verleden onder controle te krijgen en haar ervaringen ten goede te keren. Ze runt een opvang voor ex-sekteleden, ze weet immers als geen ander hoe dat leven was en hoe moeilijk het is om aan die tentakels te ontsnappen. Ze haalt enorm veel voldoening uit dit werk, het is als therapie en zorgt dat ze overeind blijft. Oswald heeft zich al meer dan tien jaar niet meer in het openbaar laten zien, maar ondanks dat is hij nooit uit haar gedachten en wordt ze elke dag nog met die tijd geconfronteerd.

Wanneer orkaan Hercules desastreuze schade aanricht aan de Zweedse westkust en nagenoeg iedereen de gevolgen hiervan ondervindt, volgen een aantal merkwaardige gebeurtenissen elkaar op. Zo heeft Sofia te maken met een acuut gebrek aan huisvesting en financiën om een doorstart te kunnen maken met haar opvangcentrum dat door de storm met de grond gelijk is gemaakt. De enige mogelijkheid om weer iets op te bouwen is sponsoren uit het bedrijfsleven te zoeken, want de overheid en particulieren hebben het geld zelf hard genoeg nodig om de stormschade te herstellen. Net op het moment dat de moed haar in de schoenen zakt, krijgt Sofia een zakelijk aanbod waarvoor ze een afspraak maakt om de details door te spreken. Wanneer ze bij het bedrijf aankomt staat haar een meer dan onaangename verrassing te wachten. Maar dan is het al te laat om rechtsomkeert te maken.

Oswald is de afgelopen jaren wellicht niet meer in de media verschenen maar heeft zeker niet stilgezeten. Op ViaTerra heeft hij alle tijd gehad om zijn levensvisie te verfijnen en zich te richten op de jeugd middels het programma “Kinderen der Aarde”. Hij is zelf vader van tweeling Vic en Thor en zij waren de directe aanleiding voor die plannen. Hij heeft zijn jongens grootgebracht met maar een doel voor ogen; de leer van hun vader na te streven en door te geven. Waar Oswald niet op had gerekend is dat een van de jongens daar uiteindelijk moeite mee zou gaan krijgen.

Hoe dan ook, Oswald zou Oswald niet zijn als hij geen gebruik zou maken van een kwetsbaar moment om zijn twijfelachtige reputatie van weleer nieuw leven in te blazen en zich nu als redder in nood op te werpen. Orkaan Hercules lijkt Oswald daarmee op zijn wenken te bedienen. Het is dé uitgelezen kans om gezien te worden en oude rekeningen te verheffen. Uiteraard manipulerend en charmant als altijd zoekt hij de publiciteit en zijn plan lijkt aan te slaan. Kinderen van de sekte is het derde deel van de trilogie rondom Sofia Baumann en ViaTerra. In de laatste zinnen van het tweede deel, De sekte herrijst, wist je op voorhand dat het nu om kinderen zou gaan. Maar, eerlijk is eerlijk, in deze opzet en met dit mysterieuze thema zijn de boeken intrigerend leesvoer. De schrijfstijl van Lindstein is meer dan prettig, het gegeven van sektes fascinerend.

Als je de eerste twee delen hebt gelezen moet je dit deel ook zeker lezen. Kinderen van de sekte wordt o.a. verteld vanuit Thor, een van Oswalds zonen en vanuit Sofia. Thor vertelt over zijn jeugd, zijn zwakke moeder en autoritaire vader. Over het isolement waarin ze opgroeiden en hoe “Kinderen der Aarde” is ontstaan. Maar opvallend is de nadruk die ligt op de verschillen tussen hem en zijn broer Vic. Het is soms om woest te worden hoe Oswald zijn kinderen behandelde, welke sporen dat achterliet en hoe dat de jongens heeft gevormd. De onorthodoxe aanpak wordt door Lindstein zo overtuigend gebracht dat je met vlagen medelijden hebt met de jongens, zelfs met Vic die er minder last van lijkt te hebben.

Het verhaal van Sofia betreft vooral haar oude angsten vanaf het moment dat Oswald weer verschijnt. Haar onzekerheden kun je uitleggen door een heel simpel optelsommetje, letterlijk. Of ze terecht zijn merk je uiteindelijk zelf, maar verrassend is die wending niet. Ook andere gebeurtenissen zijn niet echt onverwacht. Er zijn kinderen in het spel, zowel Oswald als Sofia hebben (een) kind(eren) en dan is het niet moeilijk in te vullen. De grote verrassing zat meer in andere ontwikkelingen rond bijvoorbeeld Sofia’s vriend en ex-ViaTerralid Simon. Die man was dusdanig sympathiek dat ik daar wel nieuwsgierig naar was.

Kinderen van de sekte is een goed verhaal. Het geeft antwoorden op nog openstaande vragen, het leest vlot weg en Lindstein rekt het verhaal niet onnodig zoals ik dat in het tweede boek wel vond. De jongeren vond ik erg overtuigend. Dit derde deel is een volwaardige afronding van deze trilogie. Het geeft een bizar beeld over de verstrekkende macht van een sekteleider. Die aspecten zet Lindstein overtuigend neer, de indoctrinatie is tastbaar. De wetenschap dat haar eigen ervaringen hier meespelen zijn wel van meerwaarde. 3,5 ster.