Lekker debuut dat smaakt naar meer!

De kogel is door de kerk, ze gaan ervoor! Isabel en Bas gaan hun droom verwezenlijken en beginnen in de Provence een restaurant. Isabel heeft de ervaring én de reputatie om klandizie te trekken. Bas reist vooruit om wat zaken te regelen en wanneer Isabel ook arriveert kunnen ze samen aan de bak. Maar waar is Bas? Het enige dat ze van Bas vindt is een bloedige aanwijzing. Isabel besluit hem te gaan zoeken en roept de hulp in van David Larroque, voormalig agent die nu als wijnboer werkzaam is. Al snel stuiten de twee op sinistere zaken die niet goed aanvoelen. Isabel dacht Bas goed te kennen maar moet toegeven dat ze toch niet alles wist, tenminste als wat ze tegenkomen inderdaad klopt en de aanwijzingen juist zijn. David staat al die tijd aan haar zijde en samen zetten ze stappen die steeds dichter bij een antwoord lijken te komen maar waar dreiging en een lugubere wereld onvermijdelijk blijken. Nu zijn ook de levens van Isabel en David niet meer zeker.

Het verhaal begint met een bloedstollende proloog die je al een idee geeft wat er gaat komen. Eeuwen geleden vonden er zaken plaats die in deze tijd niet meer voor te stellen zijn of maken we daar een grote denkfout en ligt daar juist de inspiratie tot meer? Dat blijft lange tijd onduidelijk in het verhaal, Strobbe weet het grote vraagteken lang hoog te houden want wat wil hij met die proloog zeggen? Na deze proloog bestaat het verhaal uit twee delen. Het gekozen thema, illegale orgaanhandel, is op zich al gruwelijk genoeg en laat genoeg aan de verbeelding over. En dat is maar goed ook want zo nu en dan mis je toch echt wel wat aan verdieping. Of dat moet de opzet zijn geweest om de lezer te triggeren door niet alles uit te spellen, dan is dat goed gelukt. Het is ook totaal niet erg om je fantasie het verhaal te laten aanvullen. Maar of je dan goed zit is nog maar de vraag natuurlijk.

De schrijfstijl van Strobbe is absoluut bijzonder prettig. Hij is allesbehalve eentonig en weet zelfs op zijn eigen stijl af te wisselen. De een zal dat niet fijn vinden maar het is eens wat anders. Het woordgebruik is eenvoudig en het verhaal leest snel en gemakkelijk weg. Het is geen literair hoogstandje maar dat hoeft ook niet. Het leest als een trein en de intriges en de wazige orgaanwereld zorgen dat je gefascineerd blijft. Vooral wat het eerste deel te maken heeft met het tweede deel is goed gevonden. In eerste instantie verwacht je dat niet maar heden en verleden hebben écht een gemeenschappelijke factor en die is best wel gruwelijk. Het tweede stuk is dan ook spannender dan het eerste, goed opgezet zo! Echt tenenkrommend spannend is het verhaal echter niet maar er is een continue siddering aanwezig. Het zou zomaar eens kunnen gaan knallen….of toch niet. Je weet het niet en ook dat aspect intrigeert ondanks de soms wat voorspelbare situaties. Strobbe doet dat alles zeer vermakelijk en soms met een knipoog. En dus blijf je lezen, het leesplezier is groot en de schrijfstijl toegankelijk. Een lekker boek waarover is nagedacht en dat is uitgewerkt in een heerlijke Franse ambiance. De titelkeuze is mooi gevonden trouwens, daar zit een diepere betekenis achter.

Het boek had zeker vier sterren verdiend, ware het niet dat er zich toch wat voorspelbare zaken voordoen en de verdieping qua personages soms toch ontbreekt. Een dikke 3,5 ster voor dit veelbelovend thrillerdebuut. Een dikke ruim voldoende dus. Waar gaat Strobbe nog meer mee op de proppen komen, we gaan het afwachten.