Doodeng maar de realiteit. Mustread!!

Alessandra Cerreti wil maar één ding en dat is de maffia aanpakken. Opgegroeid in een ‘maffia-regio’, waar men gebukt ging onder de praktijken van deze organisatie wist ze waar ze aan begon. Ze studeerde rechten en verdiepte zich in hun modus operandi. Op haar 41e is ze magistraat van Calabrië en kruipt ze dichter op de huid van het misdaadsyndicaat dat haar acties argwanend afwacht. 24 uur per dag bescherming, geen gezin om zichzelf niet kwetsbaarder te maken, ze heeft er alles voor over. Het verhaal van Lea staat niet op zichzelf en dat weet Alessandra. Maar dat motiveert haar des te meer, de onderdrukking van vrouwen moet afgelopen zijn, net als de criminele activiteiten van de maffia. Als het aan Alessandra ligt deelt ze gevoelige tikken uit, ze heeft niet de illusie de hele organisatie weg te kunnen vagen. Ze heeft hulp nodig, het liefst van binnenuit. Lea is verdwenen en daarmee een kroongetuige. Alessandra beseft heel goed wat ze vraagt en wat de gevaren zijn, maar iemand die durft te praten én de broodnodige kennis heeft moet te vinden zijn. Achter iedere belangrijke man staat tenslotte een sterke vrouw. Dé achilleshiel van mannen in dit soort organisaties. Lukt het haar om een sterke vrouw te vinden die net als Lea de omertà verbreekt, om zich vervolgens nooit meer veilig te wanen?

"Vrouwen waren eigendom van de organisatie en de draagsters van de eer. En al maar gelang de plicht dat vereiste dienden die vrouwen gekoesterd of uit de weg geruimd te worden."

De 'ndrangheta staat bekend minstens zo bloeddorstig te handelen als Boko Haram en IS. Volgens experts is de ‘ndrangheta het machtigste misdaadsyndicaat ter wereld maar meteen ook een van de grootste mysteries. Ondoorgrondelijk, groot en ongrijpbaar zijn ze in meer dan 50 landen politiek, crimineel en economisch actief met witwassen, wapenhandel en vooral drugs. Zelfs de politieke omslag en vervolgens de klopjacht op maffiakopstukken in Italië veranderde dat niet. Ze lijken onaantastbaar. Een onafhankelijke wereldwijde industrie gedreven door criminelen, in alle lagen van de bevolking. Koelbloedig gedreven familiebedrijven die een bedreiging vormen voor miljoenen mensen. Vooral omdat hun activiteiten de economie zo sterk beïnvloeden. De maffia zit overal.

Maffiamoeders is een helder geschreven en goed gestructureerd verhaal waarin duidelijk wordt gemaakt dat jaren van onderzoek, afluisteren, achtervolgen en infiltratie aan de ene kant plaatsvonden, terwijl het moorden en de intimidatie aan de andere kant gewoon doorgang vonden. De bedreigingen, de werkdruk en frustratie van het wachten, opbouwen van dossiers en het voorzichtig handelen is haast tastbaar. Er komen namen en gebeurtenissen voorbij, onbekende of juist wel bekende uit het nieuws. Bijvoorbeeld de moorden op de legendarische Siciliaanse aanklagers Falcone (mei 1992) en Borsellino (juli 1992) in Palermo, destijds wereldnieuws. Maar ook de kwetsbaarheid van zowel de maffiamoeders als van Alessandra. Het verhaal is bovenal menselijk. De uitleg vanuit justitie is meer dan interessant maar pittig. Toch is het verhaal op geen enkel moment langdradig of minder boeiend. Het fascineert van A tot Z, de katern met foto’s zijn een mooie toevoeging, de gezichten uit dit verhaal komen tot leven. En je kunt maar niet stoppen met lezen.

Alex Perry heeft zich niet laten intimideren door de doodsbedreigingen en heeft net als de vrouwen uit dit opzienbarende verhaal zich de mond niet laten snoeren. Maffiamoeders is een verhaal om kippenvel van te krijgen, kwaad te worden en zo nu en dan een traan weg te pinken. Het is allemaal te bizar voor woorden maar de keiharde waarheid. Er is online zoveel over te lezen en daarom ook is het bewonderenswaardig dat het Alex Perry is gelukt de verhalen te vertellen die in dit boek zijn verwerkt. Niets dan respect voor Alessandra, bekend als ‘The women who took on the mafia’, maar zeker ook voor de auteur en vooral de betrokken maffiamoeders.

Een boek dat zo heftig is ‘belonen’ met sterren lijkt wellicht ongepast maar Maffiamoeders is nu eenmaal een pageturner en vertelt een verhaal dat niet verzwegen mag worden. Daarom 5 sterren.