Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Net niet genoeg...

Na de kennismaking met dit Vlaamse schrijversduo door hun debuut Pan te hebben gelezen volgt nu hun tweede boek. Dit verhaal met de illustere titel Meester Dood is het vervolg op Pan en aangezien dat een meer dan aangename kennismaking was, ben ik dan ook nieuwsgierig naar dit verhaal.

Het boek begint met een proloog dat zich afspeelt in 1218, in Bagdad. Het is een onheilspellend en beklemmend stuk. Alles dat je leest klinkt veelbelovend. Dan springt het verhaal naar het Antwerpse vandaag de dag waar Maurane op een gruwelijke wijze om het leven komt. Haar kwelgeest lijkt alles over haar te weten. Jij als lezer doet dat niet. Interessant dus. Vervolgens komt Alexandra Goossens in beeld, zij gaat bij de recherche aan het werk en wordt daarmee de nieuwe partner van Raoul. Zowel hij als wetsdokter Tom Beckx zijn nog niet over het drama heen dat de zaak Pan met zich meebracht maar toch wordt van hen verwacht dat ze zich voor de volle 100% inzetten op de raadsels rondom de dood van Maurane. Maar daar blijft het niet bij. Al snel volgen andere zaken die om uiterste concentratie vragen.

Bij Tom kun je gerust spreken van een trauma, diepe sporen van verdriet tekenen zijn dagelijks leven en zijn enige uitvlucht is het werk als wetsdokter. Waar hij voorheen zijn werk had om zijn privéleven te vergeten, nu is dat om niet te hoeven nadenken over de gevolgen die Pan heeft veroorzaakt. Tom loopt zelfs bij een psychiater, iets dat door zijn werkgever is verplicht. Maar Tom is een aparte, hij is het niet eens met de gang van zaken en dat psychologisch gegraaf in zijn leven hoeft voor hem ook niet. Zijn onrust is zelfs zo erg dat het zijn werk belemmert. En dat is allesbehalve handig want Tom beschikt normaliter, net als in de zaak Pan, over een scherpe blik. Nu is daar niet veel van te merken en dat heeft directe consequenties.

Intussen vallen er nog meer doden en komt kappericoon Stan in beeld. Hij gaat uiteindelijk een grote rol spelen in dit verhaal waar je in het begin echt nog even zoekende bent, de richting is niet duidelijk. Maes&Wade hebben gevoelsmatig niet alle vragen die vanuit Pan zijn ontstaan beantwoord. Meester Dood is net als zijn voorganger geen thriller, het is een politieroman met zo nu en dan een tikje spanning. Eerlijk gezegd had ik gehoopt op meer maar ook nu bleef dat uit. Toch geldt ook nu dat het een meer dan prettige leeservaring betreft. De schrijfstijl is en blijft toegankelijk, het Vlaams is leuk en de plot is goed gevonden.

Het samenbrengen van meerdere verhaallijnen laat lang op zich wachten, het is raden naar wat deze met elkaar te maken hebben maar geduld wordt beloond. Nu, na twee delen te hebben gelezen vraag ik me af wat er verder staat te gebeuren. Kiezen de auteurs ervoor met deze personages door te gaan, dan moet er iets veranderen. Want met deze ingrediënten kun je 10 boeken schrijven zonder dat er echt iets schokkends gebeurt, het kabbelt als een rustig stroompje door. Maes&Wade hebben het in zich om onderscheidend te zijn, Pan was een goede en originele start. Meester Dood suggereert dat ook te zijn maar komt helaas minder goed uit de verf. Er zijn teveel namen en randzaken waardoor het verhaal gewoon niet tot de kern komt, anders dan bij Pan. De gedetailleerde sfeerschetsen heffen het gemis aan verdieping t.a.v. de personages ook niet op. De enige die echt aandacht krijgt is Tom terwijl je in het begin verwacht dat vooral Raoul met de eer gaat strijken. Resultaat is dat je geen binding krijgt met de andere personages.

Ook het gewroet in Tom zijn verleden en de flashbacks naar 1987 waar in Nijlen twee gebeurtenissen een gat slaan in de veiligheidsbeleving brengen die verdieping niet. Je weet wel dat de twee verhaallijnen ergens goed voor moeten zijn. En dat blijkt ook het geval. Het duurt alleen even eer je een aantal antwoorden krijgt. De plot is verrassend maar meteen ook wat vergezocht.

Al bij al komt de verwachting die de mysterieuze proloog oppert niet uit. Meester Dood is een soepel geschreven politieverhaal maar onderscheidt zich niet zoals gehoopt. Pan deed dat wel! Meester dood is meer een levensverhaal van Tom geworden dat ergens aan een zaak is gelinkt, dan een angstaanjagend beeld dat ons allen zou kunnen achtervolgen. Ontkomen aan de dood kan niemand, op de flaptekst spreekt de Meester jou rechtstreeks aan, in die sfeer zou het verhaal zoveel meer spanning hebben gehad. Maes&Wade hebben niet alle kansen benut om op dezelfde voet door te gaan als hun intrigerend debuut Pan. Er is voor een misdaadverhaal echt té weinig recherchewerk of sprake van profilen. Het beetje dat met dé ‘Meester van de Dood’ te maken heeft laat ook geen verpletterende indruk achter. Jammer genoeg kom ik dan ook niet verder dan 2,5 ster.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Patrice van Trigt