Een menselijk verhaal

De cover en de titel van het boek vertellen al meteen waar het verhaal over gaat; (over)gewicht, strijd tegen de kilo’s. Iets wat veel lezers zal aanspreken en herkenbaar kan zijn.
De hoofdstukken wisselen elkaar af. Gezien vanuit óf Tobias óf Donna. Zij vertellen hoe het is om te leven met een eetstoornis zoals zij het ondergaan en bestrijden. Hoe moeilijk het is. Niet alleen is het jouw probleem maar de gehele maatschappij bemoeit zich ermee en maakt het daarmee nóg zwaarder te dragen. Als je niet voldoet aan de gestelde norm dan val je op. Men veroorlooft zich opmerkingen en vragen die voor jou, degene met die eetstoornis, ontzettend kwetsend en pijnlijk zijn.

Tobias heeft anorexia, iets wat vaker voorkomt bij mannen maar wat nagenoeg in een verdomhoekje zit. Zijn verhaal illustreert zijn isolement, zijn schaamte en de grensoverschrijdende eenzaamheid omdat hij het met niemand durft te delen. Op zich is aan hem ook niets te zien, ja oké hij is wat aan de dunne kant. Maar met een smoesje van een snelle stofwisseling en veel sporten komt hij er mee weg. Niemand weet wat hij elke dag ondergaat.
Donna heeft B.E.D. (Binge Eating Disorder) en is aan de zware kant. Hierdoor roept zij ongewild de commentaren en goedbedoelde ‘adviezen’ van familie, vrienden en collega’s op zich af. Niet wetende dat Donna hier nóg verdrietiger van wordt en dat zich dat juist uit in nog meer (vr)eetbuien. Het is een vicieuze cirkel die maar moeilijk te doorbreken is. Wanneer Donna uiteindelijk op een sportschool terecht komt, omdat ze verliefd denkt te zijn op haar collega Vince, komt ze al snel bedrogen uit. Dit alles wordt van een afstand gezien door Tobias die op zijn beurt zijn lichaam totaal afbeult om wat extra calorieën te verbranden. Maar dat kan hij niet ongestraft doen en hij valt flauw, in de armen van Donna.

Wellicht zijn het een beetje zoetsappige omstandigheden die Donna en Tobias bijeen brengen maar de feitelijke inhoud van dit verhaal spreekt wel aan. Wie heeft er niet een periode in zijn leven waar de kilo’s overheersen? De twee verhaallijnen belichten twee uitersten; het niet willen eten, en het niet kunnen stoppen met eten. Twee ontzettend schrijnende situaties die heel gemakkelijk worden beoordeeld door de samenleving. Dat komt in het verhaal ook goed naar voren. Wanneer de twee hoofdpersonages bij elkaar komen blijkt dat er zelfs dan veel sprake is van schaamte en onbegrip. Er blijkt zelfs sprake te zijn van weerstand ten opzichte van elkaar. Heel menselijk allemaal. Dit alles toont ook maar weer eens dat als je samen ergens voor gaat, wanneer er sprake is van vriendschap en liefde, er veel winst te behalen valt. Zelfs als je totaal verschillende gevechten levert en het in eerste instantie ondoenlijk lijkt.

Suzanne Peters schrijft op een heel eenvoudige, makkelijk te lezen manier een integer en indringend verhaal. Op zich niet hoogstaand maar herkenbaar en laagdrempelig. Ik denk persoonlijk dat dit verhaal veel lezers kan aanspreken, zelfs als het minder heftig is wat ze zelf meemaken of in hun omgeving zien. Dat het een groot probleem is mag duidelijk zijn en dat komt ook heel goed naar voren in dit boek. Een beetje begrip voor elkaar en niet meteen oordelen over een ander. Het is niet altijd wat het lijkt.