Lezersrecensie
Indrukwekkend, menselijk verhaal.
1916 - Hotel Le coq rouge is de spil van het dorpje Saint Péronne in Noord-West Frankrijk. Het hotel doet alleen nog dienst als café en wordt bestiert door Hélène en haar jongere zus Sophie. Sophie woonde in Parijs met levensgenieter Édouard, een flamboyante verschijning en schilder van de school van Matisse. Wanneer hij in het verzet gaat tegen de Duitse bezetter gaat Sophie terug naar haar geboorteplaats om te helpen. Hélène staat er alleen voor, de zorg van haar twee jonge kinderen en broer Aurélien valt haar zwaar en ze is dan ook heel blij met de komst van Sophie. Want Sophie is sterk, regelt alles en is zeker niet bang uitgevallen. Ze staat erom bekend heel sociaal betrokken te zijn en helpt iedereen waar ze kan. De zusjes zijn graag gezien en de dorpsbewoners laten hun waardering dan ook blijken.
'Zo zag ons leven eruit: bescheiden muiterij, kleine overwinningen, de kans om onze bezetter heel even voor gek te zetten, kleine bakens van hoop die dreven in een zee van onzekerheid, ontberingen en angst.'
Wanneer ze te maken krijgen met de wisseling van de wacht en er een nieuwe Kommandant komt die de scepter gaat zwaaien, laat Sophie tijdens een nachtelijke inval op geheel eigen wijze zien met wie hij te maken heeft. De Kommandant is behoorlijk onder de indruk van deze sterke en opstandige vrouw. Hij kiest dan ook voor Le coq rouge om daar met zijn officieren dagelijks te gaan eten. Tijdens zijn kennismaking met het hotel ziet hij een opvallend portret van Sophie hangen en hij is onmiddellijk van slag. De Kommandant is een kunstliefhebber en probeert met Sophie in gesprek te komen en dichter bij haar te zijn. Dat ontgaat Sophie natuurlijk niet en ondanks haar afgrijzen en weerstand voor alles waar hij voor staat, gaat ze daarin met hem mee. Dan bedenkt ze een manier waarop ze iedereen kan helpen, mits het plan slaagt natuurlijk. Het beetje eigenbelang dat ze heeft draait maar om één ding en dat is haar geliefde Édouard weer in de armen te kunnen sluiten. Maar wat ze gaat doen en voor ogen heeft is een levensgevaarlijke onderneming. Ze is inmiddels lichamelijk uitgeput en emotioneel kapot maar toch gaat ze er voor. Sophie's trots en vastberadenheid doen dan opeens alles wankelen.
2006 - Londen. Nog zo jong en nu al gebroken. Ze had alles wat een vrouw zich wensen kan. De liefde van haar leven, David, is dood. Zomaar, ineens. Met zijn overlijden is ook een deel van haar gestorven. Liv woont in hun droomhuis op een prachtige locatie, hartje Londen. Een huis dat David heeft ontworpen en zijn visitekaartje werd. Elke dag is ze alleen in het huis, hun huis. Elke dag kijkt ze naar het bijzondere schilderij dat ze van David kreeg als huwelijkscadeau. Alles kan haar gestolen worden, niets interesseert haar nog. Alleen de herinneringen én het portret waarvan David helemaal weg was. En dan per stom toeval wordt het schilderij gezien door iemand die er naar zocht. Liv begeeft zich in no-time in een bizar scenario maar is allerminst voornemens met de stroom mee te gaan. Ze verzet zich met hand en tand, neemt het risico alles wat haar lief is te verliezen en verdiept zich in de geschiedenis van het kleurrijke portret. Ze bijt zich vast in de weinige hoop die ze heeft en probeert haar leven op de rit te krijgen. Liv voelt zich vastberaden en identificeert zich met wat zij denkt dat Sophie zou doen.
'Portret van een vrouw' is verdeeld in twee periodes. Het verhaal van Sophie start in 1916 en dat van Liv in 2006. Sophie leeft in een Frankrijk dat is bezet door de Duitsers. Bezittingen zijn schaars, de meeste mannen vechten in het verzet en aan het front. Vrouwen en kinderen zijn achtergebleven met de ouderen en proberen te overleven. De mensen zijn op elkaar aangewezen en moeten elkaar kunnen vertrouwen zodat de gemeenschap sterk blijft en de bezetting kan overleven. Maar zoals altijd en in iedere oorlog is er sprake van verraad. Doordat er verdeeldheid onder het volk is, gedreven door honger, het doen van (on-)terechte aannames en jaloezie is er weinig nodig om onrust te veroorzaken. Precies die sfeer komt snoeihard binnen tijdens het lezen. De honger en wanhoop zijn voelbaar, zo ook de kou. Sophie is sterk maar ook kwetsbaar, volhardend maar emotioneel. Ze doet alles voor haar familie, alles.
Liv leeft in een periode waarin materialisme en geld de boventoon voeren. Wat zij wil is voor anderen ondenkbaar en dus niet realistisch. Sophie en Liv hebben meer met elkaar gemeen dan het schilderij, ze zijn sterke vrouwen die gaan voor waar ze in geloven maar hebben hun kwetsbare kanten. Dat maakt hen menselijk en dat maakt het verhaal onweerstaanbaar mooi.
De kracht van beide vrouwen spat gewoon van het boek af. Onwaarschijnlijk zijn de situaties waarin ze zich begeven. Hard en niets ontziend was die periode waarin de oorlog gaande was en Liv voert haar oorlog op een geheel andere wijze. Jojo Moyes weet als geen ander hoe een dergelijke sfeer weer te geven. In een geweldige setting word je het verhaal ingezogen, je moet het uitlezen. De personages zijn zo boeiend, zo echt en prachtig uitgewerkt, je ziet het gewoon voor je. Een tweetal personages die erg veel indruk hebben gemaakt zijn Mo en Paul. Mo vanwege haar cynisme en humor en Paul vanwege zijn oprechte keuzes die hij maakt in dit verhaal.
Jojo Moyes, auteur van meesterlijke en menselijke verhalen. Zij weet als geen ander de gevoelige snaar te raken en toch een objectief verhaal neer te zetten. Die combinatie maakt haar boeken stuk voor stuk bijzonder en tot een groot succes. Zo ook dit boek, dat kan niet anders. Met flashbacks van Sophie en de ontdekkingen die Liv doet is het behalve een prachtig verhaal ook spannend. Je hebt geen idee hoe het gaat aflopen. Vooral omdat het eerste deel eindigt met een cliffhanger die je bijna doet vloeken.
De combinatie tussen het heden en verleden is zo mooi in balans, zo goed doordacht en beschreven dat het moeilijk is om het boek weg te leggen. Omdat het plaatsje Saint Péronne totale vernietiging kende na WO1, de transporten richting Duitsland vonden daar ook plaats, is het verhaal erg realistisch. Het laat een indruk na en bezorgt je kippenvel.
Moyes bezit de gave om je als lezer een brok in de keel te bezorgen en je tegelijkertijd iets mee te geven. Een ervaring op zich, elke keer weer. Het verhaal is pakkend, heftig en bijzonder en je kunt totaal niet voorspellen welke richting het uit zal gaan. Laat je verrassen, geniet en zorg voor een pak zakdoeken. Diep geroerd en geëmotioneerd is het onmogelijk om een andere waardering te geven dan vijf indrukwekkende sterren.
'Zo zag ons leven eruit: bescheiden muiterij, kleine overwinningen, de kans om onze bezetter heel even voor gek te zetten, kleine bakens van hoop die dreven in een zee van onzekerheid, ontberingen en angst.'
Wanneer ze te maken krijgen met de wisseling van de wacht en er een nieuwe Kommandant komt die de scepter gaat zwaaien, laat Sophie tijdens een nachtelijke inval op geheel eigen wijze zien met wie hij te maken heeft. De Kommandant is behoorlijk onder de indruk van deze sterke en opstandige vrouw. Hij kiest dan ook voor Le coq rouge om daar met zijn officieren dagelijks te gaan eten. Tijdens zijn kennismaking met het hotel ziet hij een opvallend portret van Sophie hangen en hij is onmiddellijk van slag. De Kommandant is een kunstliefhebber en probeert met Sophie in gesprek te komen en dichter bij haar te zijn. Dat ontgaat Sophie natuurlijk niet en ondanks haar afgrijzen en weerstand voor alles waar hij voor staat, gaat ze daarin met hem mee. Dan bedenkt ze een manier waarop ze iedereen kan helpen, mits het plan slaagt natuurlijk. Het beetje eigenbelang dat ze heeft draait maar om één ding en dat is haar geliefde Édouard weer in de armen te kunnen sluiten. Maar wat ze gaat doen en voor ogen heeft is een levensgevaarlijke onderneming. Ze is inmiddels lichamelijk uitgeput en emotioneel kapot maar toch gaat ze er voor. Sophie's trots en vastberadenheid doen dan opeens alles wankelen.
2006 - Londen. Nog zo jong en nu al gebroken. Ze had alles wat een vrouw zich wensen kan. De liefde van haar leven, David, is dood. Zomaar, ineens. Met zijn overlijden is ook een deel van haar gestorven. Liv woont in hun droomhuis op een prachtige locatie, hartje Londen. Een huis dat David heeft ontworpen en zijn visitekaartje werd. Elke dag is ze alleen in het huis, hun huis. Elke dag kijkt ze naar het bijzondere schilderij dat ze van David kreeg als huwelijkscadeau. Alles kan haar gestolen worden, niets interesseert haar nog. Alleen de herinneringen én het portret waarvan David helemaal weg was. En dan per stom toeval wordt het schilderij gezien door iemand die er naar zocht. Liv begeeft zich in no-time in een bizar scenario maar is allerminst voornemens met de stroom mee te gaan. Ze verzet zich met hand en tand, neemt het risico alles wat haar lief is te verliezen en verdiept zich in de geschiedenis van het kleurrijke portret. Ze bijt zich vast in de weinige hoop die ze heeft en probeert haar leven op de rit te krijgen. Liv voelt zich vastberaden en identificeert zich met wat zij denkt dat Sophie zou doen.
'Portret van een vrouw' is verdeeld in twee periodes. Het verhaal van Sophie start in 1916 en dat van Liv in 2006. Sophie leeft in een Frankrijk dat is bezet door de Duitsers. Bezittingen zijn schaars, de meeste mannen vechten in het verzet en aan het front. Vrouwen en kinderen zijn achtergebleven met de ouderen en proberen te overleven. De mensen zijn op elkaar aangewezen en moeten elkaar kunnen vertrouwen zodat de gemeenschap sterk blijft en de bezetting kan overleven. Maar zoals altijd en in iedere oorlog is er sprake van verraad. Doordat er verdeeldheid onder het volk is, gedreven door honger, het doen van (on-)terechte aannames en jaloezie is er weinig nodig om onrust te veroorzaken. Precies die sfeer komt snoeihard binnen tijdens het lezen. De honger en wanhoop zijn voelbaar, zo ook de kou. Sophie is sterk maar ook kwetsbaar, volhardend maar emotioneel. Ze doet alles voor haar familie, alles.
Liv leeft in een periode waarin materialisme en geld de boventoon voeren. Wat zij wil is voor anderen ondenkbaar en dus niet realistisch. Sophie en Liv hebben meer met elkaar gemeen dan het schilderij, ze zijn sterke vrouwen die gaan voor waar ze in geloven maar hebben hun kwetsbare kanten. Dat maakt hen menselijk en dat maakt het verhaal onweerstaanbaar mooi.
De kracht van beide vrouwen spat gewoon van het boek af. Onwaarschijnlijk zijn de situaties waarin ze zich begeven. Hard en niets ontziend was die periode waarin de oorlog gaande was en Liv voert haar oorlog op een geheel andere wijze. Jojo Moyes weet als geen ander hoe een dergelijke sfeer weer te geven. In een geweldige setting word je het verhaal ingezogen, je moet het uitlezen. De personages zijn zo boeiend, zo echt en prachtig uitgewerkt, je ziet het gewoon voor je. Een tweetal personages die erg veel indruk hebben gemaakt zijn Mo en Paul. Mo vanwege haar cynisme en humor en Paul vanwege zijn oprechte keuzes die hij maakt in dit verhaal.
Jojo Moyes, auteur van meesterlijke en menselijke verhalen. Zij weet als geen ander de gevoelige snaar te raken en toch een objectief verhaal neer te zetten. Die combinatie maakt haar boeken stuk voor stuk bijzonder en tot een groot succes. Zo ook dit boek, dat kan niet anders. Met flashbacks van Sophie en de ontdekkingen die Liv doet is het behalve een prachtig verhaal ook spannend. Je hebt geen idee hoe het gaat aflopen. Vooral omdat het eerste deel eindigt met een cliffhanger die je bijna doet vloeken.
De combinatie tussen het heden en verleden is zo mooi in balans, zo goed doordacht en beschreven dat het moeilijk is om het boek weg te leggen. Omdat het plaatsje Saint Péronne totale vernietiging kende na WO1, de transporten richting Duitsland vonden daar ook plaats, is het verhaal erg realistisch. Het laat een indruk na en bezorgt je kippenvel.
Moyes bezit de gave om je als lezer een brok in de keel te bezorgen en je tegelijkertijd iets mee te geven. Een ervaring op zich, elke keer weer. Het verhaal is pakkend, heftig en bijzonder en je kunt totaal niet voorspellen welke richting het uit zal gaan. Laat je verrassen, geniet en zorg voor een pak zakdoeken. Diep geroerd en geëmotioneerd is het onmogelijk om een andere waardering te geven dan vijf indrukwekkende sterren.
2
Reageer op deze recensie