Verwarrend goed

Het verdriet rondom haar scheiding van Dries heeft Mare nog lang niet verwerkt. Ze kan rekenen op fijne vrienden die haar opvangen maar toch voorkomt dat niet dat de pijn niet verdwijnt. Het duurt dan ook wel een tijdje eer ze haar werkzaamheden als psychologe kan hervatten. Wanneer ze weer rustig gaat starten krijgt ze het dossier van een jonge moeder onder ogen. Het lijkt een simpele zaak vanwege diefstal te zijn maar al snel ontdekt Mare andere bijzonderheden rondom haar cliënt. Wanneer de vrouw, Chantal, haar jongste kindje meeneemt naar de afspraak raakt dit Mare op een wel heel merkwaardige wijze. Er ontstaat vervolgens een conflict tussen de twee vrouwen, Chantal verdwijnt en laat haar dochtertje voor de ogen van Mare achter. Vervolgens doet Mare iets waarmee ze niet alleen haar eigen leven volledig op de kop zet. Ze neemt het kindje onder haar vleugels en vier jaar lang is zij moeder voor het meisje, met hart en ziel houdt ze van haar. Mare heeft inmiddels een nieuwe liefde gevonden in Leon en samen vormen ze een hecht gezin, hebben ze fijne, betrouwbare vrienden. Het leven lijkt hen toe te lachen. En dan is daar Chantal ineens weer in hun leven. Mare is al snel ten einde raad en neemt een aantal beslissingen, die verregaande consequenties hebben, waarvan niemand had kunnen weten wat dit uiteindelijk allemaal teweeg zou gaan brengen.

In de proloog is het meteen al duidelijk hoe de stand van zaken is. Nu nog het verhaal lezen wat je naar dit punt gaat brengen. Vrij snel in het verhaal komt de kern van het verhaal aan bod: de impulsieve beslissing die Mare neemt, die later haar leven zo overhoop zal gooien. Hoe deze beslissing tot stand komt wordt werkelijk prachtig neergezet. De emotie en de overtuiging waarmee deze wordt genomen worden zeer overtuigend neergezet. Dat maakt dat het verhaal onder je huid kruipt en er gaandeweg sympathie ontstaat voor Mare. Tijdens het lezen val je van de ene verbazing in de andere. Het gemak van de leugens, het anticiperen op de gevolgen die deze met zich meebrengen. Alles is verweven met leugens en wat daaruit voortvloeit. Omdat alles wordt gedaan uit een daad van liefde en de betrokkenen ervan overtuigd zijn dat ze goed handelen, leef je intens met iedereen mee. Ook al klopt het niet, is het niet oké. Zo overtuigend is het verhaal ook geschreven! Je voelt aan dat er nog veel meer komt, er 'klopt' nog meer niet. De psychologie, de spanning en de goed uitgewerkte hoofdpersonages zorgen ervoor dat het boek niet weg te leggen is. Het zit bijzonder goed in elkaar, is vlot geschreven en met vlagen beklemmend.

In het begin van het verhaal is het wel even opletten, dat moet gezegd worden. De soms erg korte hoofdstukken, van amper een volle pagina, wisselen elkaar af. Het verleden in 1999 en het ‘nu’ in 2003 gaan nagenoeg om en om. Dat zorgt ervoor dat het even duurt eer je in je leesritme zit. Maar omdat beide verhaallijnen vanaf het begin enorm intrigerend zijn blijf je lezen –en dus schakelen. De levens van alle betrokkenen zijn nauw met elkaar verbonden, soms wat té. Ook voor hen zelf is niet alles overzichtelijk en te behappen. Dat zorgt voor geheimen en vermoedens, vriendschap en –verloren- liefdes. Wie verbergt wat, en voor wie? Naar de plot toe zou je zomaar een idee kunnen hebben hoe dit verhaal gaat aflopen. Niet dus! Een origineel en beklemmend eindtafereel doen je het boek met een zucht dichtslaan, die ontwikkeling was niet te verwachten. Een echte aanrader voor de liefhebbers van onvoorspelbare, psychologische drama’s met een behoorlijke dosis spanning.