Actuele thriller

Enzo Marsman is journalist en haantje de voorste als het op scoops aankomt. Op werkvakantie met zijn vrouw maakt hij een stomme inschattingsfout die hem heel duur komt te staan. Hij trekt namelijk de aandacht van de internationale veiligheidsdiensten op zich. Eenmaal in dat vizier is er geen ontkomen aan wanneer ze de nieuwsgierige en impulsieve Marsman een aanbod doen. Hij is té onbesuisd om het met gezond verstand af te wijzen en vanaf dat moment raakt hij betrokken in zaken die hun weerga niet kennen. Voor iedereen moet hij dit geheim zien te houden, iets wat veel consequenties heeft voor hem en zijn omgeving. Marsman komt op een punt waarop hij niet meer weet wie te vertrouwen is, wordt onzeker en paranoïde ten opzichte van zaken waarbij dat niet hoeft en andersom. Hij raakt betrokken in een web van misdaad en het schenden van internationale veiligheid.


Staf Schoeters heeft met ‘Schijngestalten’ een goede weerspiegeling gegeven van hoe het is om in een schijnveiligheid te moeten werken als journalist en hoe de samenleving eruit ziet onder de dreiging van internationaal terrorisme. In het begin komt het verhaal bijzonder traag op gang. Toch weet het te fascineren maar het duurt lang eer de snelheid in het verhaal komt. Er doen zich wat toevalligheden voor die gevoelsmatig op de ontwikkeling van het verhaal zijn geschreven, het is ten slotte fictie, maar de waarschijnlijkheid van dat het wel zou kunnen is ook aanwezig. Zonder weg te geven waar het verhaal precies om draait, dat zou zonde zijn, speelt het geheel zich af in een bijzonder actuele setting. Eenmaal aan het lezen overdenk je de mogelijkheden waarmee Marsman te maken krijgt en acht die dan vervolgens niet geheel onwaarschijnlijk. De schrijfstijl van Schoeters is, eenmaal op dreef, prettig en vrij van overbodige poespas. Wel is hij toegepast gedetailleerd en schroomt ook niet bepaalde gruwelscènes tot in de puntjes te beschrijven. De intellectuele mens schiet qua geschiedenis ook nog wat op en dat heeft Schoetens mooi toegepast.

De persoon Marsman riep geregeld irritatie op, wat een domkop! Roekeloos en ondoordacht tovert hij daarmee zelfs een glimlach tevoorschijn, maar dat boet weer in aan geloofwaardigheid van het personage. Het is amper voor te stellen dat Marsman een semi-komische rol moet vervullen want daar is het verhaal te ernstig en serieus voor. Het is vooral de fascinatie voor het verloop van het verhaal die maakt dat je het blijft lezen. Schoeters is beeldend in zijn vertellen en het kost je geen moeite om je in te beelden hoe alles er aan toe gaat, daar zorgt hij wel voor. De balans tussen de ongrijpbare criminelen en de instanties die er jacht op maken is vermakelijk en leest gemakkelijk weg. Helemaal reëel doet het niet aan maar nogmaals, het is fictie en wie ben ik om te beoordelen hoe het er in het echt aan toe gaat in een dergelijke situatie? Het is puur het gevoel dat het lezen ervan oproept. ‘Schijngestalten’ is een lekker boek voor tussendoor, en eenmaal door het taaie begin heen is het ook interessant. Je kunt wel merken dat Schoeters zich verdiept heeft in de materie, ondanks dat hij zo nu en dan even de grens van geloofwaardigheid tart.

‘Schijngestalten’ is zeker een verhaal dat velen kan aanspreken, vooral gezien de actualiteit en de terroristische dreigingen waar we vandaag de dag mee moeten leven. Het persoonlijk aspect van de persoon Marsman en zijn beweegredenen zijn niet altijd even duidelijk maar dat tast het leesplezier verder niet aan, evenmin de puntjes die eerder genoemd werden bovenstaand.

3 sterren voor deze actuele thriller, dat staat overigens voor een prima boek!