Misdadig goed!

Een ondergrondse parkeergarage is al akelig genoeg, maar nu door dit boek denk je een volgende keer nog eens extra na of je je auto wel een dergelijke ‘tombe’ in zult rijden. Een telefoontje, een gil en vervolgens is het akelig stil. Té stil. Waar ook de stilte is gevallen is op de plek waar een lichaam wordt gevonden aan de andere kant van de stad. Een oude vermissingszaak doemt op. In eerste instantie ziet men geen verband tussen de twee. Totdat het scenario zich nagenoeg herhaalt. Grace en zijn team durven hun gedachten niet hardop uit te spreken maar de feiten spreken haast voor zichzelf. Er is werk aan de winkel en de tijd lijkt hun grootste vijand.

In dit deel heeft Peter James een verhaallijn opgezet die je qua thema kippenvel bezorgt. Ook al is de verhaallijn rondom wat er met Logan gebeurt niet helemaal nieuw, de schrijfstijl van James zorgt er wel voor dat je meteen in het verhaal getrokken wordt. Dan steekt er nóg een verhaallijn op en automatisch is daar dé vraag: wat hebben die twee met elkaar te maken? Ook de dreiging van de aanwezigheid van een eventuele seriemoordenaar in Brighton komt de spanning behoorlijk ten goede. Heel subtiel maar effectief doet die gedachte zijn intrede en laat je niet meer los. De spanning zit hem vooral in de vraag of het deze keer gaat lukken de zaak op te lossen want het schiet allemaal niet echt op, er ontwikkelt zich een kat- en muisspelletje wat behoorlijk op je zenuwen kan werken. Grace kan het maar niet laten om privé zo nu en dan op de tweede plaats te zetten, vooral wanneer een zaak hem maar niet loslaat. En we kennen inmiddels ook het feit dat in zijn geval privé en werk geregeld met elkaar verward raken. Misdaad volgt hem 24/7 maar ook hij kan niet altijd even goed loslaten.

De boeken van James zijn stuk voor stuk los van elkaar te lezen maar waarom zou je dat willen? Grace is een dermate fascinerend personage dat je vanaf het eerste boek voor hem valt, figuurlijk dan. En wat ook leuk is dat James zo nu en dan een vette knipoog geeft en er ronduit lachwekkende, korte situaties zijn. De interactie tussen Grace en zijn collega’s is heel professioneel. Ze zetten alles op alles om zaken op te lossen en Grace kan daar heel ver in gaan. Maar het is echt een team dat daar aan de slag gaat. Die wisselwerking is mooi weergegeven. De research van James is hier dan ook voelbaar aanwezig, die man kan zaken zo goed omschrijven en levensecht neerzetten. Peter James doet namelijk ontzettend veel research, dat is geen geheim. Daardoor is alles in zijn verhalen zeer gedetailleerd, haast filmisch beschreven. Je doet je ogen dicht en je ziet het zo voor je, ook al ben je nog nooit in Brighton of op een plaats delict geweest. Zonder gruwelijkheden en bloedige taferelen weet hij toch te fascineren. Zijn personages zijn altijd weer nét iets anders dan anders en het verhaal draait niet alleen om Grace. Dat maakt dat je blijft lezen, je blijft gefascineerd.

Wat een cadeau toch elke keer weer wanneer Peter James aankondigt dat er een nieuwe Roy Grace komt! Inmiddels is dit het elfde deel en als je vanaf het begin met hem meeleest is hij inmiddels een goede bekende van je geworden. Je groeit met hem en de mensen om Grace heen mee, zowel qua werk, waar ieder boek een andere verhaallijn kent, als ook in zijn privéleven. En dat laatste loopt als een rode draad door de serie heen. In de afgelopen delen is Grace zich gaan settelen en inmiddels, na vallen en opstaan, gelukkig met Cleo en hun baby. Na een opmerkelijke wending lijkt hij ook wat rust te hebben gevonden in de verdwijning van zijn eerste vrouw Sandy. Maar als lezer was daar enige teleurstelling, is dit het nou? Hopelijk komen daar nog wat antwoorden, wellicht later in een volgend deel?

‘Tot in de dood’ is absoluut een typische Roy Grace. De personages zijn sterk, de verhaallijn geloofwaardig en beklemmend en het blijft heel lang onbekend hoe de afloop precies zal zijn. Soms zakt het verhaal een beetje weg qua snelheid en waren er vermoedens (die juist bleken te zijn) maar dat vergeet je al snel. Want deze serie is zo lekker om te lezen. Gevoelsmatig eindigt dit boek met een aantal zaken die nog antwoord behoeven, dus het volgende deel mag weer komen hoor! Graag met antwoorden o.a. betreffende Sandy.

Vier sterren voor dit elfde deel met Roy Grace.