Leuk boek voor jong en oud!

Waar ik als eerste wil mee beginnen, is dat dit boek een gigantische prikkel is voor je fantasie. Het is echt een fantasierijk boek, waarin de auteur een prachtige, onderzeese wereld schept.
Toen ik de cover zag, kreeg ik het een beetje benauwd omdat ik zelf niet zo’n held van de zee ben. Dat vertelde ik Robert Bijman ook tijdens de Elfia, maar hij verzekerde me dat mijn vrees voor het diepe water over zou gaan, na het lezen van dit boek.
En dat heeft het ook wel gedaan. Niet dat ik nu lekker, onbezorgd in de zee zou gaan dobberen, maar mede door zijn verhaal vind ik de oceaan nu nog mooier.

Anumoria is in mijn hoofd een prachtige, kleurrijke stad. De auteur beschrijft de omgeving zo goed dat je weinig hoeft na te denken, omdat het in je hoofd vrij snel duidelijk wordt. Ook alle verschillende zeemeermensen worden goed beschreven zodat je een goed beeld krijgt van de wereld van Tom Segrijn.
Al moet ik wel zeggen dat je echt van dit soort boeken moet houden, om van dit verhaal te kunnen genieten.

Tom Segrijn is het hoofdpersonage. Een jongen van vijftien die met veel vragen loopt (ik, als lezer, dus ook). Nadat zijn watervrees over is en zijn vader wordt ontvoerd, verandert zijn leven direct. Terwijl hij de wereld van Anumoria leert kennen, moet hij op zoek naar een oplossing voor zijn vader.
Samen met Tom introduceert de auteur je op een prettige manier aan de onderzeese wereld.
Tom is een prettig hoofdpersonage. Een redelijk serieus en realistisch typetje. Zijn beste vriendin Shantea zorgt voor de nodige breekpunten in een spannend moment met haar (op een positieve manier) brutale mond.
Hoe meer het boek vordert, hoe beter je dit duo leert kennen. Maar ook wordt er genoeg diepgang gecreëerd voor de andere personages zoals Johan, Fango, Azra, Risa en Tandje.
In een levendig boek zoals deze komen veel personages in voor, wat soms wel voor verwarring kan zorgen. Af en toe moest ik even goed nadenken welk personage wie ook al weer was en wat zijn reden was om in Toms leven terecht te komen.
Als ik een favoriete personage mag opnoemen, dan gaat mijn keus naar Shantea. Haar karakter staat mij wel aan, omdat ik mezelf wel een beetje in haar zag. Daarnaast vind ik dat zij -naast Tom- een van de duidelijkste ontwikkelingen maakt.

Dan de schrijfstijl van de auteur. Zoals ik al tijdens mijn Currently reading aangaf: ik merk echt dat dit door een mannelijke auteur is geschreven.
Ik merk namelijk dat vrouwelijke auteurs meer gevoelens beschrijven. Robert Bijman beschrijft bijvoorbeeld dat een personage angstig is, maar schrijf verder niet wat deze angst met het personage doet. Ik mis dan bijvoorbeeld woorden zoals: hartkloppingen, zweet(handen), trillende benen, etc. En dat zal misschien een (on)bewuste keuze van de auteur zijn, maar ik merk dat veel mannelijke auteurs niet zo van het beschrijven van gevoelens zijn. Meer over verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke auteurs volgen in een ander artikel ;).

Dat ik dergelijke beschrijvingen mis, wil niet zeggen dat ik niet werd meegesleept door de personages. Ik was redelijk goed vast gezogen in het water. De auteur heeft een prettige schrijfstijl waardoor het boek vlot leest. Dit, in combinatie met zijn goede uitwerking van de personages, de geweldige beschrijving van de wereld en de spanning van het verhaal, zorgen ervoor dat het boek snel uit is.
Want het verhaal is spannend van begin tot eind. In het begin heb je een soort van introductie: Toms watervrees en plotselinge veranderingen. Dan wordt je geïntroduceerd aan de Anumoria en haar inwoners. Het boek wordt echt spannend, zodra Tom en Shantea aan de kruistocht (ja, zo noem ik het) naar de Prismaparels beginnen.

‘De Anumoria Initiatie’ van Robert Bijman is een aanrader voor de echte fantasy/SciFi liefhebbers. Het wordt dan ook nog bestempeld met ‘Young Adults’, maar ik denk dat ook de volwassenen van dit boek zullen genieten.
Wel heb je er een goede verbeelding bij nodig: kun je dit niet, dan zal het boek waarschijnlijk te voor je zijn.