Had meer verwacht

‘Honger’ is het tweede deel van Michael Grants Gone-serie.
Het verhaal gaat een aantal weken na het einde van ‘Verlaten’ verder en een nieuwe problemen gooien zich voor Sams voeten. Problemen die hij graag wil oplossen, maar niet in zijn eentje aan kan. En anderen begrijpen niet dat hij hun hulp nodig heeft, al schreeuwt hij erom.

‘Honger’ heeft net als ‘Verlaten’ een spannende opbouw met veel mysterie. Echter is de spanning niet zo zeer aanwezig als in het tweede deel.
Er zitten zeker spannende momenten in, waardoor ik het boek absoluut niet wilde wegleggen, maar op sommige momenten in het boek, valt de spanning ook geheel weg.
Er hangt ook een vervelende sfeer in het boek. Vervelend als in: Sam kan de problemen niet meer alleen oplossen, hulp is er niet of weinig en hij heeft er gewoon geen zin meer in. En zo las ik het boek ook een beetje.
Soms had ik gewoon geen zin meer om door te lezen omdat het zo deprimerend en frustrerend was.
Dat kan een goed teken zijn, want je kunt het vanuit lezers oogpunt zien dat het sympathie is voor het hoofdpersonage en dat jij je als lezer net zo gaat voelen als hij.
Maar het kan ook een slecht teken zijn, omdat ik daardoor het boek wat vaker weglegde of er langer over deed om het op te pakken.

De spanningsopbouw van het boek is daarom in mijn ogen te langdradig. Op een gegeven moment had ik zoiets van: ja, nu weet ik het wel.. Kom nou maar op met die climax.
Het duurde naar mijn idee iets te lang waardoor ik minder zin had om het boek te lezen.
Buiten het langdradige heb ik wel genoten van het boek. Michael Grant heeft een prettige schrijfstijl en personages Sam en Caine leren weer heel veel over zichzelf en elkaar.
Caine blijft in dit boek wat aan de mysterieuze en vage kant, terwijl je Sam juist veel meer leert kennen. Helaas komen er wel nog meer bijpersonages bij. Iets wat ik in de recensie over ‘Verlaten’ ook al als minpunt beschreef.

Je krijgt meer antwoorden op de vragen die je aan het einde van deel 1, ‘Verlaten’ nog over had gehouden. En uiteraard worden er ook weer nieuwe vragen opgewekt, want ‘Honger’ is niet voor niets pas het tweede deel van de zesdelige serie.
Ik heb nog steeds de grote vraag: hoe eindigt het hele verhaal? En ik ben er erg nieuwsgierig naar geworden, ondanks het minpunt van dit boek.
‘Honger’ zelf heeft een half open einde.
Ik ben er een beetje sceptisch over. Een van de grote problemen lijkt te zijn opgelost, maar ik heb het vermoeden dat het niet zo is. Het kan gewoon niet… Ik durf het niet te geloven, omdat ik bang ben dat ik er in boek 3, 4, 5 of 6 erachter kom dat het alsnog niet is opgelost.
Ik voel erg mee met de kinderen uit de Fakz en net als hen hoop ik dat het allemaal voorbij zal zijn… Ik wil niet, net als zij, teleurgesteld raken.

Al met al is ‘Honger’ een mooie aansluiting op ‘Verlaten’. Ik heb me zeker wel vermaakt met dit boek, maar had er meer van verwacht omdat ik ‘Verlaten’ beter vond dan dit deel.
Ze zeggen vaak dat een tweede deel van een serie of trilogie het minste deel is, dus ik ga er maar vanuit dat dit werkelijk zo is.
Uiteraard met de hoop dat de overige delen me meer zullen vermaken.