Verrassend boek

Toen ik dit boek in mijn handen kreeg en de achterflap las, dacht ik: “O…M…G… ik ga slapeloze nachten krijgen!”
Als ik namelijk ergens niet tegen kan zijn het verhalen over geesten, vervloekte bossen, etc. Ik moet dan denken aan films zoals Blair Witch Projecht, The Haunting of wat voor film in dat genre dan maar ook… Wat dat betreft ben ik echt een schijtluis!
Ik heb dus heel veel moed bij elkaar moeten rapen om dit boek te lezen en ik was er stiekem een beetje huiverig voor… Ik heb vaak genoeg slapeloze nachten gehad van enge films. Enge boeken liet ik meestal links liggen, omdat ik dan echt panisch kan worden… Toch was ik wel nieuwsgierig naar dit boek.

Het verhaal wordt verteld vanuit Bastian, een nuchtere student Medicijnen en vanuit Iris, een meisje met een traumatisch verleden.
Iris is iemand die al ervaring heeft met de zogenoemde LARPS en Bastian is een leek hierin en gaat alleen maar mee om Sandra, het meisje waar hij stapelgek op is, te pleasen.
In totaal zijn ze ongeveer met een groep van vijftien personen en met z’n allen gaan ze dus een oud bos in. Dit bos blijkt echter een eeuwenoude vloek te hebben en ieder die het land betreedt, zal er nooit meer levend van af komen.
Bastian staat hier heel nuchter in: hij gelooft niet in oude vloeken en ook niet in geesten.
Iris is ook heel nuchter wat betreft het hele geestengedoe, maar ze leeft wel in angst voor iemand anders….

Voor mij persoonlijk was het wel prettig om het verhaal vanuit twee nuchtere mensen te lezen: je wordt dan niet meegetrokken in de angst voor de vloek en voor de geesten. Dat betekende voor mij: nachten waar ik gewoon normaal kon gaan slapen!
Aan de andere kant is dat misschien ook wel een beetje jammer. Als er dan sensatie is en de groep wordt angstig voor de geesten, dan lees je de nuchtere gedachten van Bastian en wordt je als lezer dus ook niet angstig voor de vloek.
Wat betreft de angst-factor is deze redelijk hoog in het boek. Het is een erg spannend verhaal.

Niet alleen het verhaal is spannend opgebouwd, maar ook het boek zelf. Om de zoveel pagina’s zit er een zwarte pagina tussen. Daarop staat alleen een vaag dialoog dat behoorlijk wat vragen opwekt.
In het begin is het verhaal een beetje voorspelbaar: ‘s nachts is er geschreeuw en gerommel (maar doordat het donker is, valt er niets te zien), mensen verdwijnen op mysterieuze wijze en zo gaat dat door. Er wordt heel veel opgebouwd en een beetje herhaald.
En eigenlijk is het dan een beetje zoals de film: Blair Witch Project… In het donker gebeurt er heel veel, maar zodra het licht wordt, is er niets of nauwelijks te zien wat er dus echt is gebeurd…. Overdag gebeurde er ook vrij weinig in het bos.
Toch heeft het verhaal een hele grote wending waarbij je als lezer denkt: Huh???
Dat vond ik er erg mooi en goed aan. Het is namelijk iets wat je totaal niet verwacht.

Saeculum vind ik dus echt een aanrader.