Dit vervolg op De een van de ander trekt de huiveringwekkend goede sfeertekening van het Duitsland van de dertiger jaren, moeiteloos door; op hetzelfde hoge niveau. Bovendien geeft het boek een prachtig beeld van Argentinië vlak na WO ll en het Peronisme van die tijd. Bernie Gunther wordt alsmaar cynischer over zijn geboorteland en je vraagt je af hoe dit boek aldaar wordt ervaren.
De plot is uitstekend, maar al lezende overheerst naar mijn gevoel toch de omschrijving van de tijdgeest. Storend is dat zeker niet, om redenen die ik al aangaf.
Ik hoop dat Bernie Gunther nog even doorleeft...