Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Confronterend: De spiegel die Jef mij voorhield - de man wie ik was en had kunnen zijn. - Hulde

De recensie van a braindamaged person

Opmerking vooraf
Ik lees dit boek om te kijken of het geschikt is voor mensen met een hersenbeschadiging. Ik vertel wat ik ervaar over het boek. Door mijn beperking kies ik voor een andere invalshoek en hoop dat ik een link naar het heden – naar de non-braindamaged people – kan legen.
Ik heb het boek nu gelezen en nu mijn brein het korte termijn geheugen niet meer aanspreekt zie ik steeds meer verbanden met de wereld waarin ik als braindamaged person leef.
Ik hoop dat dat jullie mijn verontschuldigingen aanvaarden voor het feit dat ik niet alles gestructureerd meer kan weergeven. Paul is Paul van vroeger niet meer.

Inleiding
Het brein is een vreemd ding. Als je brein stuk is, let jet op hele andere dingen als vroeger.

Je krijgt een boek. Het boek heeft smoel: een gezicht, ligt goed in de hand, ziet er aantrekkelijk uit, heeft een kaft die niet snel smerig wordt, een prettig leesformaat.

Vervolgens kijk je of de uitgever er samen met de auteur iets nieuws aan het boek hebben toegevoegd. Nieuws ten opzichte van anderen. Het antwoord is ja. Eigenlijk heel knap. Je ziet een aantal grijze - dunne en dikke - grijze strepen aan de zijkanten van het boek. Strepen die qua intensiteit verschillen. Dit trekt de aandacht en dan ga je bladeren om je nieuwsgierigheid te bevredigen. Je ontdekt allerlei documenten, formulieren, verslagen, brieven ...... Je leest een plukje hier en daar. Kortom schrijver en uitgever hebben het boek zo gestalte gegeven dat wanneer je het in de handen hebt, door het toevoegen van deze uiterlijke kenmerken, je automatisch gedwongen wordt om te kijken wat het is. In combinatie met de compacte info op de achterzijde over de inhoud, de opzet van het boek en de schrijver zelf: Knap gedaan!

Het boek zelf kan ik niet in bed lezen. Het is te zwaar. 688 gram. In een stoel gaat het wel. Alleen mijn tijd overdag is door mijn handicap beperkt. Ik behoor tot de langzamere lezers, als ik een fysiek boek moet vasthouden. De kritische grens waar ik een boek niet uit mijn handen laat vallen ligt op 312 gram (het gewicht van mijn e-reader). Maar met mijn vaardigheden uit het ipadloze tijdperk moet het lukken om ook dit boek te lezen. Dit was een fysieke hindernis. Maar nu nog mijn concentratieprobleem.

Jef Schokkaert, je uitdaging begint vandaag: Door de gevolgen van een verkeersongeval en een mishandeling heb ik levenslang. Welkom in mijn HersenCel en bezorg me met je boek enkele welkome uren van afleiding. Dank je wel voor je boek.

Ik ga niet op inhoud van het boek in. Dit heeft te maken met mijn beperking. De gedetailleerdheid en het willen bewandelen van alle zijwegen. Ik kan dat door mijn beperking niet stoppen. Zo’n weg moet ik helemaal afmaken.

Jullie zullen het doen met wat ik ervaren heb. Dat is een fragmentarische weergave. Ik vergelijk het maar met kaft van een uitgever. Daar staan ook alleen maar de belangrijkste quotes.
Het boek van Jef Schokkaert heeft mij diep geraakt. In de 2e helft van boek kwam ik er achter dat Jef mij een spiegel voorhield van wat ik was en wat ik had kunnen zijn. Ik had het niet zien aankomen, maar Jef plaatste een voltreffer. Het is boek waar elke speler - of je nou een actieve of passieve protester was - zich herkent. Jef heeft kans gezien om het wel wee van een meerdere generatie vanuit een multidisciplinaire invalshoek gestalte te geven. Een ieder kan zich hierin herkennen. Een ieder ziet zijn eigen emoties: passie, gedrevenheid, boosheid, machteloosheid, frustraties. Noem het en het zit in het boek. Confronterend.

De titel Andromeda is goed gekozen. Niet iedereen zal direct een link leggen naar de Griekse mythologie en weten dat Andromeda een galaxy is.
• Goed gekozen schrijfstijl:
o Verschillende ingangen om het een interssant boek te maken
o Beperkt aantal goed uitgewerkte personages;
o Direct
o Energiek
o Krachtig
o Beeldend
o Confronterend
• Quotes met een scherpe eigenzinnige diepzinnigheid
• Pakkende beschrijvingen
• Vakkundige medische beschrijvingen van de werking van medicijnen;
• Gedegen onderzoek naar de milieuproblematiek van zonnepanelen als restproduct, die een fiscalist niet zouden misstaan als deze zou moeten motiveren waarom er een voorziening ten laste van de winst zou moeten worden gevormd.
• Bereikbaarheid versus Onbereikbaarheid
• Jef heeft de kracht om:
o Mensen in zijn verhaal te zuigen en vast te houden;
o Beeldend zijn personages met de daarbij behorende emotionele menselijkheden neer te zetten en wel zodanig dat je in de veronderstelling bent dat je persoon al jaren kent respectievelijk weet wat hij/zij allemaal heeft doorgemaakt. Jef neemt je bij hand om duidelijk afgebakende periodes van het leven van zijn personages te laten zien. Maar ondertussen houdt hij je een spiegel voor: een spiegel van de protestgeneratie. Hij slaat je knock-out door te laten zien wie je bent of wie had kunnen zijn. En daarnaast krijg je een tweede dreun als je beseft dat hij meerdere generaties van eigen laat zien. Zo wel naar boven als naar onder. En als je dan beseft dat hij in feite diep verborgen iets zegt over je familie, dan kom je ook nog eens tot inzicht dat jij in feite je vrienden niet spaart. Het is een generatieconfronterend boek dat leest als een detective waar jij de hoofdrol speelt en laag voor laag afpelt om te beseffen hoe multidisciplinaire probleemstellingen in elkaar grijpen om tot de kern door te dringen van onmacht en boosheid. De definitie van Jef over boosheid, geeft rust en inzicht en plaatst de worsteling van de protestgeneratie in een compleet ander daglicht.
• Het is een passionerend, inlevend, documenterend, confronterend en hedendaagse problemen niet uit de weggaand, boeiend, beschrijvend, oordelend; een schrijver met een visie en een eigen mening om iets duidelijk te maken aan zijn medemens.
• Maatschappelijke thema’s in het boek:
- medicijnontwikkeling versus productwinstmaximalisatie;
- gezondheid en invloed die diverse partijen (bijv. politici, CEO’s, grootaandeelhouders, pensioenfondsen, enz.) hierop hebben;
- het ontzeggen van de toegang tot medicatie ten gunste van een mondiale winstafroompolitiek;
- extreem geweld om de politieke opinie te mobiliseren;
- milieuproblematiek olie-industrie
- politieke besluiteloosheid versus burgerlijke ongehoorzaamheid
- de individuele verantwoordelijkheid versus de collectieve besluiteloosheid
- de geweldsspiraal versus het lijdzaam volgen van de proceduremaatschappij;
- menselijke emoties van de "daders" en een pakkend achtergrondverhaal;
- menselijke verhoudingen in familieverband en de beschermende maatregelen die ouders jegens kinderen treffen om hen te beschermen tegen ongunstige invloeden;
- individuele zelfopoffering
Elke keer weet Jef een thema in een afgerond stuk vanuit een boeiend perspectief uit te werken en daar een of meer andere hoofdthema's te verwerken. Afgeronde stukken die elkaar niet bijten.
Jef is met zijn maatschappelijke thema’s een gewetensmens. In zijn boek laat Jef duidelijk zien dat de feiten en omstandigheden ten tijde van geweld een andere perceptie hebben als jaren later als er meer en andere informatie is. Een oordeel direct na een geweldactie kan jaren later compleet anders zijn. Denk maar eens aan politionele acties in Indonesië, Screbrenica. Kijk eens naar Canadese VN-generaal en welke hel deze man persoonlijk gekend heeft door beperkingen van zijn mandaat. Ik heb groot respect voor deze generaal. Jef zet ons aan het denken over straf in relatie met het tijdsbeeld. Ik ken de juristerij te weinig om een oordeel te vormen in hoeverre de strafmaat bepalend is in het tijdsbeeld voor, tijden of na de gewelddadige daad. Jef geeft op zijn manier met zijn onderwerp een generatie overstijgend beoordelingsdilemma weer. Het zou niet verbazen als de rechterlijke macht haar uitspraken in de toekomst zou moeten wijzigen door een nieuwsoortig rechtsprincipe: de eis tot toetsing aan het tijdsbeeld voor, tijdens en na het geweldincident in relatie tot de strafmaat. Jef heeft dit duidelijk gemaakt dat objectivering van het tijdsbeeld in relatie tot de stafmaat belangrijk is.

Ik heb natuurlijk naar maatschappelijke thema’s gekeken, maar mijn Hebban-medelezers het er nog een aantal aan toegevoegd.
- Individuele vrijheid versus collectieve vrijheid
- Normaal groepsgedrag versus afwijkend groepsgedrag
- Persoonlijke groei en ontwikkeling
- Passie en gedrevenheid
- Vormen van burgerlijke ongehoorzaamheid in relatie tot de mate van geweld
Ik heb geprobeerd om schematisch te werk te gaan. Het lijkt wel of ik met een stukje sociologie bezig ben. Hierover kun je nog uren doorbomen.

Kortom: Jef laat mij in feite me zelf zien - met al mijn menselijke worstelingen of ik actief of passief bij de gevolgen van frustratie, moedeloosheid, boosheid, onbehagen, onmacht e.d. betrokken ben.

Door de verschillende thema's met elkaar te verbinden en een totaal overzicht te geven van het speelveld, zie de collectieve moedeloosheid toeslaan en de gevolgen voor individuele mensen en groepen om een drempel over te gaan om boosheid, frustratie om te zetten naar actie met geweld om een probleem op te lossen.
Ik heb nog niet helemaal zicht op hoe mijn black box en die van anderen werkt. Maar als je naar het politieke landschap kijkt dan zie je een aantal veranderingen: politieke structuren om via het kiesstelsel maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen. Fase 1 noem ik dat maar. De onvrede die samenhangt de trage oplossingsnelheid van maatschappelijke problemen en die zich op dit moment uit, fase 2? Ik weet nog niet goed hoe ik deze fases moet indelen en welke kenmerken je per fase kunt benoemen. Maar je vindt dit in het boek.
Jef treft mij met een zijn nauwgezet afgevuurde informatieopzet van zijn boek:
- Confronterend (om een deel van mij zelf op een andere manier te zien)
- Analytisch verbindend (laten zien van hoe een black box in elkaar zit)
- de machteloosheid der boosheid

De diverse personages ontwikkelen zich voor mij geloofwaardig.
Je kunt duidelijk zien wat de jeugd, de jongvolwassenheid, de dertiger, e.d. zijn. Welke figuur in zijn boek je ook pakt. Het aardige is dat je de omgevingsfactoren en de morele keuzes die ze moeten maken zo goed ziet. De overwegingen, de argumenten, de het besluit om die ene grens over te gaan, de menselijke emoties (onrust, rusteloosheid, boosheid, machteloosheid, grensoverschrijdend gedrag, berusting, acceptatie, gelatenheid, enz.) zo goed kun je per stadium van hun ontwikkeling als mens zien. Jef houdt mij een spiegel voor van wie ik ben, waarvoor ik sta en wat ik had kunnen zijn. Confronterend voor die onderdelen die op mij van toepassing zijn. Door analoog naar mijn eigen situatie te kijken, heeft Jef mij op een of andere manier inzicht gegeven. Ik ben milder geworden, maar dat neemt niet weg dat ik de strijd niet uit de weg ga met die bureaucratische overheidspennelikkers .
Ik heb geen voorkeur voor een van de hoofdrolspelers in het boek; dat komt omdat Jef elk karakterpersonnage met zorg heeft uitgewerkt elk vanuit zijn eigen achtergrond. Het is een gebalanseerd geheel van mensen met ieder hun eigen individuele kenmerkende eigenschappen.

Omdat het boek over een langere periode gaat, heeft Jef, duidelijk proberen te maken dat niet alle informatie meer voorhanden is. We weten maar een fractie over de prehistorie. Ik vond het geslaagd dat Jef mij in een soort detective-rol "duwde" waarbij ik tijdens het lezen als zelf mocht ontdekken (inclusief speculaties) waar bepaalde zaken naar toe gingen. Is wel leuk om een aantal keren op het verkeerde been gezet te worden of om de oren te worden geslagen met een invalshoek die je niet verwacht. Vanwege de actieve rol die je als lezer krijgt, vind ik dat het boek ook in dit genre kan worden ingedeeld.

Als ik op het boek van Jef terugkijk, dan is dit een boek over de protestgeneratie. Zowel actieve als passieve mensen uit de protestgeneratie kunnen zich in het boek herkennen! Het is een generatieoverstijgendboek. Een boek dat in een familiebibliotheek thuis hoort en waar je zelf als onderdeel van die generatie iets persoonlijks kunt delen. Vroeger kon je iets in een boek schrijven. Zouden we aan een digitale versie van een epub iets kunnen toevoegen waarin we vragen om de generaties na die het boek gelezen hebben een persoonlijke vraag of opmerking toe te voegen.

Dit boek is een dectective van eerste orde. Het laat je schil voor schil tot kern doordringen. Laat je maatschappelijke problemen in korte tijd vanuit allerlei gezichtspunten bekijken, analyseren en in een multidisciplinaire context plaatsen. Dit boek wordt het standaardwerk voor de Vlaams-Nederlandse boekenwereld op het gebied van de intermenselijke problemen en hun individuele worstelingen. Zowel op het gebied van emoties als maatschappelijke problemen.

Dit moet je gelezen hebben. Dit boek moet herlezen hebben. Dit boek moet je aan de volgende generatie doorgeven. Het laat zie wie je bent en wat je had kunnen zijn. Dit boek is een moraal kompas voor uitersten.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Paul Heijnen - a braindamaged person