Noch goed, noch slecht

Twee dorpsbewoners uit het voormalig Joegoslavië chanteren (zonder het zelf te weten) elkaar. De één (postbode) vanwege het stelen van geld uit poststukken, de ander (kabeltreinbeheerder) vanwege een buitenechtelijke relatie. Deze wederzijdse chantage duurt enige tijd en de te betalen bedragen worden min of meer op elkaar afgestemd. Ondertussen wordt de relatie tussen beide personen hechter en helpen zij elkaar wanneer nodig. Op de achtergrond speelt het uiteenvallen van Joegoslavië, waardoor de verhoudingen enigszins troebel worden.

Het verhaal is licht komisch (meer een glimlach dan een uitbundige lach) en bevat veel symboliek. De titel “De pelikaan” geeft weer de zelfopoffering van de pelikanen (ouders), waarbij het lijkt dat de jonge pelikanen pikken in de borst van hun voerders. De hoofdpersoon Andrej komt om door een schot in de borst, tijdens het redden van andere mensen. Erg treffend vind ik de titel echter niet uitgewerkt. Hoofdthema van het boek vind ik meer dat wij moeten leven met de mens, die noch goed, noch slecht is.