Auschwitz door de ogen van een tweeling

Bijna aan het eind van WO11 wordt de Joodse tweeling Stacha en Perle samen met hun moeder en grootvader naar Auschwitz gebracht. Vader is bij een razzia opgepakt door de Duiters.
Als tweeling krijgen ze een voorkeurspositie, naar later blijkt omdat dr Mengele graag proeven doet met tweelingen.
Op een dag verdwijnt Perle en Stacha stelt – gedreven door verdriet- alles in het werk om haar zus te vinden. Ondanks dat de enige verklaring kan zijn dat Perle dood is, blijft Stacha dromen van een leven samen met haar zus na de oorlog. Zij wordt zij geholpen door haar vriend Feliks die de naam van zijn verdwenen tweelingbroer aangenomen heeft.
Wanneer de oorlog over is weten Stacha en Feliks te ontkomen en samen vluchten ze naar Polen. Ze hebben nog maar één doel in het leven: wraak nemen op dr Mengele. De tocht is vol ontberingen, maar hoe kan dat ook anders in een door oorlog getergd land. Aan het eind echter wacht hen een grote verrassing.

Konar gebruikt voor dit boek een dubbelperspectief: de hoofdstukken worden afwisselend geschreven vanuit Stacha en Perle, dat geeft wel een mooie totaalbeeld omdat de beide meisjes wel heel verschillend zijn (knap hoe Konar dat duidelijk heeft kunnen maken zonder het echt te benoemen) De schrijfstijl vond ik niet heel prettig, dat heeft denk ik vooral te maken met de gedachten en uitspraken van de meisjes die niet passen bij een 12/13 jarige. Dat maakte het voor mij wat gekunsteld.
Feit blijft dat het een aangrijpend boek is. Er is natuurlijk al uitentreuren geschreven over de oorlog en de concentratiekampen, maar omdat die boek vanuit een tweeling is geschreven, neemt het wel een bijzondere plaats in.