Maar één foutje

Jasper Polane gebruikt de Splinterreeks van zijn uitgeverij niet alleen om korte, op zichzelf staande ook verhalen te publiceren, maar ook om de fantastische wereld van een auteur te presenteren, zoals met Zwart Hart van Sophia Drenth. Met Het oog van de krokodil presenteert hij zijn eigen reeks De onzichtbare maalstroom, waarin drie delen zijn verschenen. Of dit verhaal nieuwe lezers trekt, is niet uitgesloten, want het op avontuur van Edison, een van de hoofdpersonen in de reeks, is vlot leesbaar en goed opgebouwd. Maar het is ook niet zeker dat de lezer naar de andere boeken getrokken wordt, want het degelijke verhaal mist toch ook een zekere brille. En er zit één grote fout in, namelijk de manier waarop Remi reageert wanneer Edison vertelt dat ze uit een alternatieve wereld komt. Wanneer je als schrijver met zo’n reeks bezig bent, is het van de ene wereld naar de andere wereld gaan een vanzelfsprekendheid, maar voor de personages uit je verhaal die daar voor het eerst mee worden geconfronteerd, is dat niet het geval. Meer verbazing en ongeloof zou het verhaal niet alleen realistischer maar ook levensechter maken. Desondanks bewijst Het oog van de krokodil dat de Splinter-reeks een leuke reeks is die, zeker door de liefhebber van sciencefiction en fantasy, aandacht verdiend.

Paul van Leeuwenkamp