Als je overtuiging een deuk op loopt

De hoofdpersoon is in zijn overtuiging een verheven aristocraat. In het werkelijke leven komt dat tot uitdrukking in zijn afstandelijke relatie tot mensen en zijn haantjesgedrag tegenover jonge vrouwen op de academie waar hij les geeft. Hij reflecteert zijn gevoelens in een opera over het leven van Byron waar hij aan werkt. Zijn dochter Lucy heeft een ander ideaalbeeld van de wereld. Zij leefde tot voor kort met een groep alternatieven die haar leven hebben verlaten. Zij is nu alleen, doch zij blijft vastberaden. Twee verschillende voorvallen ontwrichten echter beider overtuigingen. Vader en dochter worden fundamenteel op elkaar terug geworpen. Een verhaal rond de generatiekloof ontspint zich.

Goed verhaal met tóch zeker in het begin nog al wat erotisch getinte passages. Af en toe opwindend zelfs. Seksuele dwangmatigheden en vervolgens zijn lage gedrag een plek te geven. Dat is wat de vader bezig houdt. Ikzelf ben in de leeftijd van de vader en ik herken veel in hem. Ik herken vooral zijn beleving in zijn levensfase. Maar ‘beleving’ is nét iets anders dan ‘beleven’.

De vader misbruikt zijn overwicht als man, zijn overwicht als oudere, zijn overwicht als meer ervaren mens. Hij misbruikt zijn kennis, zijn levenservaring, zijn maatschappelijke positie, zijn rol en zijn status. Hij leeft zijn persoonlijke seksuele drang uit op de – in zijn ogen – minderen. Zijn verheven gevoel maakt hem weinig kritisch over zijn aardse slechte kanten. Niet volledig zonder schroom of schaamte. Hij stelt zich wel vragen maar geen al te kritische. De schone kunsten, de klassieke muziek, de monumentale literatuur hebben hem gevormd. Dat is zijn houvast. Voorlopig.

Het boek houdt je een spiegel voor. De valkuilen voor de aristocratie. Het gebrek aan inzicht dat het verhevene zijn oorsprong heeft in het alledaagse. Waar worden grenzen getrokken en waar trek jij de grens? In een westerse wereld verlies je respect door je ouderdom. Daar moet je op voorbereid zijn. De gevolgen van het maken van inschattingsfouten kan heftig zijn. Wat is er mis mee wanneer je libido de maat der dingen bepaalt? Je schaadt er toch niemand mee? Wat is beschaafdheid?

Een verhaallijn parallel aan het leven van Byron is duidelijk. In Childe Harold's Pilgrimage, een weerspiegeling van Byron zelf, is de hoofdpersoon een melancholieke jongeman die na een losbandig leven afleiding zoekt in buitenlandse reizen. In 1816 vertrok hij, verbitterd door alle kritiek, uit Engeland. Hij beschrijft de reizen en verbindt er overpeinzingen aan over het verleden. De 'Byronic hero' heeft alle geneugten van het leven leren kennen en is overtuigd van hun ledigheid. Dit 'Byronisme' heeft veel navolging gevonden in de Europese literatuur (bron Wikipedia)

Oja, Nog een paar bladzijden en het boek is uit.. De Nederlandse vertaling deed hier en daar afbreuk aan het mooie verhaal. Jammer.