Geen rit op de literaire achtbaan

De heilige Rita van Tommy Wieringa werd mij aanbevolen door een oud-collega nadat ik Bontebrug van Jonah Falke aan hem had gegeven. Ook Bontebrug speelt zich af in Twente en gaat over het leven in een dorp. Mijn verwachtingen aangaande De heilige Rita waren dan ook hoog gespannen.

Inmiddels heb ik het boek al een tijdje uit en moet toch wel weer even in mijn geheugen graven om te bedenken waar het ook alweer over ging. In het kort: Paul Krüzen, een man van inmiddels 48 jaar oud, heeft het vooralsnog niet echt getroffen in zijn leven. Als kind hing hij erg aan zijn moeder, maar zij ervoer Paul toch wel een beetje als een blok aan haar been. Als Paul 8 jaar is, verlaat zij hem en Pauls vader en gaat er met een Rus vandoor. Vanaf dat moment staan Paul en zijn vader, die tot dan een figurant in zijn leven is, er alleen voor. Het leven van Paul in dat Twentse gehucht kabbelt voort. Op een of andere manier lukt het hem als hij volwassen is niet om een eigen gezin te stichten en het dorp te verlaten. Hij blijft hangen in het dorp, maar of hij dat heel erg vindt is een vraag waar geen duidelijk antwoord op komt. Het lijkt wel of Paul het allemaal best vindt. Af en toe gebeurt er wat, maar Paul slaat zich er doorheen en gaat weer verder met zijn leven in het Twentse dorp. En zo heb ik de De heilige Rita ook ervaren: een verhaal wat makkelijk leest, maar dat wat mij betreft geen rit op de literaire achtbaan is geworden, helaas.